Daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili (Ps 80,19).

Od zwiastowania do nawiedzenia wiedzie radosny pośpiech. Radość pomnaża się, gdy jest dzielona z innymi. Doskonale tę prawdę zrozumiała Maryja, która niesie ducha radości z Nazaretu do domu Zachariasza i Elżbiety w Ain Karim. Ta radość nie ogranicza się do samych tylko słów. Zamienia się w czyn miłości.

Maryja idzie bowiem z pośpiechem, aby służyć. Służba to znak uwielbienia Boga. To również zaproszenie skierowane do wszystkich oczekujących na narodzenie Jezusa, aby budowali „cywilizację służby”, która ożywia szarą codzienność, wprowadza w nią radość i nadzieję.

Adwent Maryi jest wzorem dla całego Kościoła. Ona słucha słowa, rozważa je w sercu, by zrodzić Słowo. Cała historia zbawienia pokazuje, że w życiu nie rządzi przypadek, ślepy los czy nieuchronne fatum. Panem świata jest Ten, którego Syn ma przyjść na świat w ubogim Betlejem, aby głosić radość Ewangelii.

Z Maryją chcę wyśpiewać radosny „Magnificat” za dobiegający końca kolejny Adwent życia i odkryć radość z bliskości Pana, prosząc tęsknię:

„Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie”.

Pytania do rachunku sumienia

• Czy w swoim życiu dostrzegam radość?
• Czy jestem powodem do radości czy smutku dla najbliższych?
• Jak wygląda moje przygotowanie duchowe do spotkania z Jezusem w tajemnicy Bożego Narodzenia?