To ilustracja Psalmu 137(136), rozpoczynającego się słowami: „Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy i płakali, wspominając Syjon”. Psalm opowiada o losie ludu wybranego na zesłaniu w Babilonie. Izraelici zostali tam uprowadzeni w 586 r. przed Chr., po zdobyciu Jerozolimy przez króla Nabuchodonozora II. Deportacje były w starożytności często stosowane przez najeźdźców w stosunku do buntowniczych ludów. Niewola babilońska trwała do roku 538 przed Chr., kiedy to król perski Cyrus II Wielki po podbiciu Babilonu wspaniałomyślnie pozwolił Izraelitom wrócić do ojczyzny.