Przybyć i oddać pokłon Bogu oznacza uznanie, że to, co mamy, nie wystarcza.
Mały św. Jan Chrzciciel i jego matka, św. Elżbieta, oddają pokłon Jezusowi i Maryi. To nawiązanie do biblijnej sceny nawiedzenia Elżbiety przez Matkę Bożą.
Psalm 96 (95) wywodzi się z radosnej liturgii jerozolimskiej świątyni.
olej na płótnie, 1619, Muzeum Prado, Madryt
Hans Memling, Pokłon Trzech Króli, olej na desce, ok. 1470, Muzeum Prado, Madryt
Adoracja Boga wyzwala nas z zamknięcia się w sobie, z niewoli grzechu i bałwochwalstwa świata.
Wołanie psalmisty: „Zmiłuj się nade mną” jest prośbą o znak, by zawstydzić jego wrogów. Zawstydzić, ale nie zniszczyć.
"Pokłon Trzech Króli", 1495-1500, tryptyk, olej na desce, 138 x 72 cm (część centralna) i 138 x 34 cm (każde ze skrzydeł), Muzeum Prado (Madryt)
Nawrócenie musi dokonać się teraz, w tej chwili, bezzwłocznie („czas się wypełnił”).
„A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili”. Apostołowie wątpili, a jednocześnie oddali Mu pokłon.
Być Kościołem Matką mającym oczy Matki. Czyli widzieć. Nie tylko to, co leży na ulicy, rzuca się w oczy, epatuje biedą...
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Matki Kościoła z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.