Każdy syn pierworodny był uważany przez Żydów za własność Jahwe.
Starzec Symeon trzyma na rękach małego Jezusa. Klęczący Maryja i Józef słuchają go z uwagą. Słowa starca potwierdza stojąca nad nimi prorokini Anna.
Skruszony człowiek klęczy pokornie przed starcem, który trzyma nad nim dłonie. Scenę oświetla blask bijący od gołębicy, Ducha Świętego. Klęczący penitent to Szaweł z Tarsu, a stojący nad nim starzec to Ananiasz, który właśnie przywraca mu wzrok. Cudowi przyglądają się chrześcijanie z Damaszku.
Pismo Święte starość przedstawia jako wielką łaskę – oczywiście starość dojrzałą i mądrą; bo nawet młodzik może być starcem, jeśli przedwcześnie zmądrzał.
Więcej… mocniej… jeszcze mocniej… Nie mogę więcej bo pęknie… Widzisz – rzekł starzec – ja też nie mogę wymagać od nich więcej...
Kiedy Święta Rodzina weszła do świątyni, podszedł do niej Symeon, starzec, któremu "Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego".
Półnagi starzec okryty purpurowym płaszczem zagłębia się w lekturze. Ręka trzymająca pióro błądzi w poszukiwaniu kałamarza i zbliża się do leżącej na otwartej księdze czaszki.
Brunatne, mroczne wnętrze świątyni jest oświetlone w jednym miejscu punktowym, jasnym światłem, które sprawia wrażenie, jakby pochodziło ze scenicznego reflektora.
olej na płótnie, ok. 1640, Muzeum Sztuk Pięknych, Nantes
Obecność Boga w naszym życiu pozwala nam mierzyć się z Jego standardami: nie będziesz nienawidził bliźniego, lecz raczej będziesz go upominał.
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.