III.6. Bł. Gerhard Hirschfelder

Pochodzący z Kłodzka ks. Hirschfelder – nazywany „niemieckim Popiełuszko” – został ogłoszony błogosławionym 19 września 2011 r. Obaj kapłani oddali życie sprzeciwiając się wielkim systemom totalitarnym – ks. Gerhard – nazizmowi, a ks. Jerzy – komunizmowi. Uroczystej Mszy w katedrze św. Pawła w niemieckim Münster przewodniczył arcybiskup Kolonii kard. Joachim Meisner, a koncelebransami byli, m.in. miejscowy ordynariusz bp Felix Genn i biskup świdnicki Ignacy Dec. Błogosławiony jako odważny duszpasterz młodzieży, bronił jej przed złowrogą ideologią i dołączył do licznego grona kapłanów męczenników XX w.

CZYTAJ!
Mt 9, 35-38

Jezus obchodził wszystkie miasta i wsie. Nauczał w synagogach i głosił ewangelię o królestwie. Leczył także wszystkie choroby i dolegliwości. A widząc wielkie tłumy ludzi, litował się nad nimi, gdyż byli udręczeni i porzuceni jak owce, które nie mają pasterza. Wtedy powiedział do uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo”.

Dodaj :. odnalezione przez ciebie teksty paralelne do rozważanych fragmentów.

ROZWAŻ!

Prośba Jezusa o nowych robotników powraca w każdej epoce dziejów. Wciąż nie brakuje tych, którzy idą za Jego wezwaniem. Nie zabrakło także kapłanów, kiedy w Europie rodziły się dwie wielkie ideologie wrogie chrześcijaństwu. Komunizm i nazizm jawnie wypowiedziały wojnę cywilizacji chrześcijańskiej i wszystkim, którzy będą stać na straży depozytu wiary opartej na Biblii i Tradycji Kościoła. Pierwszymi, w których uderzyły struktury zła, byli kapłani. Stało się to zresztą zgodnie z zapowiedzią Jezusa: „Będziecie znienawidzeni przez wszystkich z powodu mojego imienia” (Mt 10, 22; por. Łk 6, 22n; J 15, 18-20; 1 J 3, 13).
Nowy błogosławiony Kościoła był Niemcem w mowie i tradycjach rodzinnych. Gergard Hirschfelder urodził się 17 lutego 1907 r. w Glatz, czyli dzisiejszym Kłodzku na Dolnym Śląsku. Tam też uczęszczał do gimnazjum humanistycznego i zdał maturę. Po ukończeniu studiów teologicznych we Wrocławiu przyjął święcenia kapłańskie 31 stycznia 1932 w katedrze wrocławskiej z rąk kard. Adolfa Bertrama. Mszę św. prymicyjną odprawił nazajutrz w kaplicy sióstr służebnic Najświętszego Serca Pana Jezusa w Długopolu. Ponieważ był kapłanem Hrabstwa Kłodzkiego, które stanowiło wówczas pruską część archidiecezji praskiej, na pierwszą placówkę duszpasterską został posłany do parafii w Kudowie Zdroju-Czermnej. Zyskał tam wielką sympatię zarówno miejscowego proboszcza, jak i młodzieży.
Gdy w 1933 r. władzę w Niemczech objęli narodowi socjaliści, młody kapłan szybko dostrzegł zagrożenie, jakie może stanowić wychowanie młodzieży w duchu tego systemu i głośno bronił nauczania Kościoła i Ewangelii. Jego serdeczne stosunki z młodzieżą drażniły hitlerowców. Ks. Gerhard był śledzony i wielokrotnie przesłuchiwany z powodu głoszonych kazań, a kilkakrotnie dotkliwie pobili go faszystowscy bojówkarze.
W 1939 r. przeniesiono go do Bystrzycy Kłodzkiej, gdzie został diecezjalnym duszpasterzem młodzieży. W pielgrzymkach, które organizował, uczestniczyły tysiące młodych ludzi. W tym czasie bojówki Hitlerjugend na polecenie władz nazistowskich dopuszczały się coraz częstszych aktów profanacji kaplic, krzyży i innych znaków religijnych.
Pewnego razu w parafii ks. Gerharda sprofanowano krzyż i kamienną rzeźbę z XVIII w. W figurze Jezusa wiszącego na krzyżu strzałami z broni palnej wybito oczy, a w rzeźbie przedstawiającej Koronację Maryi odcięto głowy Boga Ojca, Jezusa, Ducha Świętego i Maryi. W reakcji na profanację młody kapłan wygłosił kazanie, w którym stwierdził, że „kto młodzieży wyrywa z serc wiarę w Chrystusa, jest przestępcą”. Te ostre słowa sprawiły, że Gestapo aresztowało kapłana. Od 1 sierpnia do 15 grudnia 1941 r. przetrzymywano go w więzieniu w Kłodzku. W celi więziennej napisał wtedy tekst Drogi Krzyżowej, która przez lata powracała w rozważaniach duszpasterstwa młodzieży.
W połowie grudnia 1941 r. wywieziono ks. Gerharda do obozu koncentracyjnego w Dachau pod Monachium. Zmarł tam w wieku 35 lat – 1 sierpnia 1942 r. na skutek tortur i głodu. Jego doczesne szczątki złożono na cmentarzu w Czermnej obok  proboszcza, z którym pracował siedem lat. Proces beatyfikacyjny ks. Gerharda zainicjowała diecezja Münster w Północnej Westfalii, ponieważ właśnie tam znajduje się siedziba wizytatora apostolskiego dla osób przesiedlonych po II wojnie światowej z Dolnego Śląska. W tej diecezji gorliwy kapłan, później Sługa Boży ,odbierał największą cześć, choć jego beatyfikację z radością przyjęli również wierni z Czech i Polski.