Skarby w niebie

„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie” (Mt 5,3).
 

Wyspa skarbów w bajkowej scenerii zdaje się być marzeniem nie jednego poszukiwacza. I zwykle na marzeniach sprawa się kończy. Dla ucznia Jezusa taką „wyspą skarbów” jest niebo. Rzeczywistość niebieska nie przypomina w żaden sposób naszych wyobrażeń, ale daleko je przekracza.

Droga do niebieskiej wyspy wiedzie przez gromadzenie sobie skarbów już tu, na ziemi. Rozpoczyna się od ubóstwa, a więc świadomości, że sam sobie nie wystarczę. Potrzebuję oparcia w Silniejszym. To dzięki Jego obecności mogę chlubić się z tego, co we mnie słabe, wymagające przemiany. Wtedy dopiero otwieram się na Łaskę, bo jako obywatel królestwa mam świadomość, że bez Niego nic nie mogę uczynić.  

Czytania mszalne rozważa ks. Leszek Smoliński