Wybór należy do ciebie

Czytania na Niedzielę Chrztu Pańskiego roku B w nowym lekcjonarzu (z 2015 roku) zostały zmienione. Dawniej zarówno w roku A, jak i B oraz C pierwsze i drugie czytanie było to samo. Różna była Ewangelia, ale że chodziło zawsze o to samo wydarzenie – chrzest Jezusa w Jordanie tyle że w opowieści różnych Ewangelistów – większych różnic nie było. A jako że w scenie chrztu Jezusa pojawia się aluzja do czytanego tej niedzieli proroctwa Izajasza z 42 rozdziału tej księgi, wszystko ładnie się składało. Można było rozpatrywać sens misji Jezusa w oparciu o to właśnie proroctwo. Teraz jednak pierwsze czytanie zmieniono. I wszystko stało się mniej czytelne. Przynajmniej dla mnie :) No ale spróbujmy prześledzić zarówno przesłanie poszczególnych czytań, jak i zobaczyć to, co wynika z takiego a nie innego ich zestawienia.

• Pełny test czytań
• Komentarze biblijne do czytań
• Biblijne konteksty do czytań święta Chrztu Pańskiego według starego lekcjonarza

1. Kontekst pierwszego czytania Iz 55, 1-11

To tekst... Hmmm.... Znany i nieznany. Słyszą go zapewne dość często ci, którzy przychodzą na Wigilię Paschalną. Ale dla innych, zwłaszcza nie czytających samodzielnie Biblii, to chyba nowość. Wyjaśnijmy więc.

Kontekstem tej wypowiedzi proroka jest niewola babilońska. Mowa tu o jej końcu, o rychłym nadejściu dnia, w którym wygnańcy – a właściwie ich potomkowie –  będą mogli wrócić do swojej ojczyzny. Wystarczy zresztą przeczytać dwa wiersze następujące zaraz po czytaniu i już wszystko jest w tym względzie jasne:

O tak, z weselem wyjdziecie
i w pokoju was przyprowadzą.
Góry i pagórki przed wami
podniosą radosne okrzyki,
a wszystkie drzewa polne klaskać będą w dłonie.
Zamiast cierni wyrosną cyprysy,
zamiast pokrzyw wyrosną mirty.
I będzie to Panu na chwałę,
jako znak wieczysty, niezniszczalny!

To zapowiedź nadejścia szczęśliwszych dni. I pewnie też zachęta do powrotu. Ostatecznie powracających czekały spore trudności. Musieli wiele zaczynać od nowa. Ale – mówi prorok – Bóg wam ten będzie w waszym kraju błogosławił. Jest tu jednak jeszcze coś głębszego. Bibliści zwracają uwagę, że definitywnie skończył się wtedy czas, kiedy Izrael miał swoje państwo. Teraz będzie żył wśród innych narodów już bez tej „osłony” własnego państwa. Rozpoczyna się owy etap historii zbawienia.  Izrael ma być bardziej niż dawniej świadkiem dla innych narodów. Właśnie także przez to, że staje się częścią innych, większych państwowych społeczności. Bóg zaś przez proroka wzywa naród,  by z ufnością ten dar przyjął....

Przytoczmy teraz tekst czytania.

O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody,
przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy!
Kupujcie i spożywajcie, <dalejże, kupujcie> bez pieniędzy
i bez płacenia za wino i mleko!
Czemu wydajecie pieniądza na to, co nie jest chlebem?
I waszą pracę - na to, co nie nasyci?
Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki
i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw.
Nakłońcie wasze ucho i przyjdźcie do Mnie,
posłuchajcie Mnie, a dusza wasza żyć będzie.

Zawrę z wami wieczyste przymierze:
są to niezawodnie łaski dla Dawida.
Oto ustanowiłem cię świadkiem dla ludów,
dla ludów wodzem i rozkazodawcą.
Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz,
i ci, którzy cię nie znają, przybiegną do ciebie
ze względu na Pana, twojego Boga,
przez wzgląd na Świętego Izraelowego,
bo On cię przyozdobi.

Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć,
wzywajcie Go, dopóki jest blisko!
Niechaj bezbożny porzuci swą drogę
i człowiek nieprawy swoje knowania.
Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje,
i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu.
Bo myśli moje nie są myślami waszymi
ani wasze drogi moimi drogami -
wyrocznia Pana.
Bo jak niebiosa górują nad ziemią,
tak drogi moje - nad waszymi drogami
i myśli moje - nad myślami waszymi.

Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg
spadają z nieba
i tam nie powracają,
dopóki nie nawodnią ziemi,
nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju,
tak iż wydaje nasienie dla siewcy
i chleb dla jedzącego,
tak słowo, które wychodzi z ust moich,
nie wraca do Mnie bezowocne,
zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem,
i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.