Przemiana

Na skutek nieprzychylności Labama i jego synów oraz zgdodnie z poleceniem Boga, Jakub postanawia wrócić do Kanaanu. Przekonuje do tego swoje żony i ucieka w czasie gdy Laban zajęty jest strzyżeniem owiec, co wiązało się ze specjalnymi uroczystościami. Daje mu to trzy dni przewagi nad pościgiem. Jednakże nie na wiele się to zdało, gdyż zabranie ze sobą trzody nie pozwalało na szybką ucieczkę. Laban wraz z ludźmi swego rodu doścignęli go. W międzyczasie jednak Bóg we śnie nakazał Labanowi, by niczego nie żądał od Jakuba. Dlatego też, mimo swojej mocy i mocy swoich krewnych, nie czyni Jakubowi żadnej krzywdy. Zarzuca mu natomiast kradzież jego „posążków”. Użyte tutaj słowo „terafim” oznacza bliżej nieokreślone przedmioty kultu. Mogły to być posążki przedstawiające postać ludzką lub maski kultowe. W omawianej scenie zapewne chodzi o przednioty oznaczające bóstwa domowe, których kult zanikł później pod wpływem kultu Jahwe.
Jakub, który nie wie, że tej kradzieży dokonała Rachela stwierdza: „Ten zaś, u którego znajdziesz swoje posążki, niech straci życie!”

Mimo skrupulatnych poszukiwań, Labanowi nie udaje się ich znaleźć. Rachela bowiem wykorzystała fakt, iż była w okresie miesiączki i schowawszy owe terafim do siodła wielbłądziego usiadła na nim. Ponieważ zaś kobieta w czasie miesiączki uważana była za nieczystą, żaden mężczyzna nie dotknąby ani jej, ani tego z czym miała styczność:

Jeżeli kobieta ma wyciek, ma krwawienie miesięczne ze swojego ciała, pozostanie siedem dni w swojej nieczystości. Każdy, kto jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora. Wszystko, na czym się ona położy podczas swojej nieczystości, będzie nieczyste. Wszystko, na czym ona usiądzie, będzie nieczyste. Każdy, kto dotknie jej łóżka, niech wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. Każdy, kto dotknie jakiegokolwiek przedmiotu, na którym ona siedziała, wypierze ubranie, wykąpie się w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. Jeżeli ktoś dotknie się czegoś, co leżało na jej łóżku albo na przedmiocie, na którym ona siedziała, będzie nieczysty aż do wieczora. (Kpł 15,19-23)

Po bezskutecznych poszukiwaniach Labana Jakub z oskarżanego zmienia się w oskarżyciela, wypominając wszystkie krzywdy, których doznał od swego stryja. Labanowi w tej sytuacji nie pozostaje nic innego, jak tylko zrezygnować ze swoich praw do córek, wnuków i majątku, który zabrał ze sobą Jakub. Zostaje zawarte przymierze w którym mężczyźni przyrzekają sobie przyjaźń i życzliwość, po czym Laban powrócił do siebie, a Jakub wyruszył w dalszą drogę do Kanaanu.