Kiedy mężczyzna i kobieta ślubują sobie miłość, wierność i uczciwość, zawierają ze sobą przymierze na całe życie. Aż do śmierci. Taki od początku był zamysł Boga, bo poprzez ich związek chciał On pokazać ludziom, czym jest istota przymierza, jakie zawarł z człowiekiem. Mimo całej ludzkiej niewierności i zdrady, On jest stały i wierny w swoim dążeniu do zbawienia każdego człowieka, czyli obdarzenia go największym dobrem.

Dlatego małżonkowie od Boga powinni się uczyć wzajemnej miłości: będąc dla siebie cierpliwymi, hojnie sobie wybaczając, wytrwale starając się o dobro drugiego.

Nie jest to łatwa droga, ale Bóg swoimi łaskami nieustannie ludzi wspomaga, pokrzepia, prowadzi i zabezpiecza. Idąc za Jego nauką, nawet doświadczając cierpienia i bólu w małżeństwie, wiem, że zdążam w dobrym kierunku.

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska