Czyli o dobrych biblistach i zasadach interpretowania Pisma Świętego.
Wikimedia (PD)
Św. Augstyn
Idąc za jego maksymą, bibliści szukają Nowego Testamentu w Starym, a Stary Testament wyjaśniają poprzez Nowy
Jakie umiejętności powinien opanować dobry biblista?
Poprawnym odczytaniem treści zawartych w Piśmie Świętym zajmuje się biblistyka. Nauka ta ma charakter interdyscyplinarny. A to dlatego, że poznawanie Biblii wymaga wiedzy z różnych dziedzin, m.in. znajomości co najmniej dwóch starożytnych języków (hebrajskiego i greki), zdolności interpretacji tekstów literackich, a także orientacji w realiach kulturowych, historycznych i geograficznych starożytnego Bliskiego Wschodu.
Współczesna biblistyka obejmuje więc cały zespół dyscyplin naukowych. Jedne wprowadzają do pracy nad Pismem Świętym (introdukcje biblijne), inne stanowią główny trzon badań Biblii (egzegeza i teologia biblijna), a jeszcze inne są pomocą do tego studium (archeologia, geografia i historia starożytna).
Jakie są zasady interpretowania Pisma Świętego?
Zasady dogmatyczne objaśniania Pisma Świętego mówią, że Biblię należy odczytywać przy pomocy Biblii (lektura całościowa) oraz przy pomocy Kościoła (lektura eklezjalna).
Opierając się na jedności obu testamentów Pisma Świętego, bibliści odczytują każdy tekst w świetle całej Biblii. Idąc za maksymą św. Augustyna, szukają Nowego Testamentu w Starym, a Stary Testament wyjaśniają poprzez Nowy.
Następnie egzegeci weryfikują swoje wnioski w oparciu o nauczanie Kościoła dotyczące interpretacji Pisma Świętego. Bibliści kierują się więc orzeczeniami papieży i soborów powszechnych wskazującymi, jak należy rozumieć dany tekst (orzeczenia pozytywne) bądź jaka interpretacja jest błędna i niemożliwa do przyjęcia (orzeczenia negatywne). Jednak takie wypowiedzi nie należą do częstych.
Podstawową teologiczną zasadą interpretacyjną, która towarzyszy egzegezie biblijnej, jest tzw. analogia wiary. Opiera się ona na fakcie, że Biblia i Tradycja, czyli m.in. nauczanie Kościoła, tworzą jeden depozyt wiary. Odkryty sens biblijny nie może więc zaprzeczać prawdom objawionym. Postulat ten sformułowany w sposób pozytywny mówi, że rezultaty poszukiwań biblijnych muszą harmonizować z tym, co już zostało ogłoszone jako dogmat.
(oprac. na podstawie fragmentów wykładów)