Dar wody żywej

Ostatnią z wypowiedzi Jezusa z rozmowy z Samarytanką przytoczmy razem z jej wyznaniem.

„Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko”. Powiedział do niej Jezus: „Jestem Nim Ja, który z tobą mówię”.

Ja jestem oczekiwanym Mesjaszem – mówi Jezus. Ja jestem tym, który ci właśnie objawia jak to jest z tym prawdziwym kultem. Ja jestem tym, który może ci dać ten dar wody żywej, dzięki któremu Twoje życie zmieni się na wieki.

Czego tu brakuje? Ano odpowiedzi na najważniejsze pytanie: czym jest ta woda żywa.

W 6 rozdziale swojej Ewangelii, gdy Jezus powie „Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije!  Jak rzekło Pismo: «Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza»” (7, 38) Jan wyjaśni (w. 39) „A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego” . Egzegeci jednak w owej wodzie żywej, którą daje Jezus widzą nie tylko Ducha Świętego. Widzą też symbol  nauki przyniesionej przez Jezusa, albo i samego Jezusa. I tłumaczenia te wcale się nie wykluczają. Ewangelista Jan kocha wieloznaczności. Wszak tu chodzi o udzielającego się człowiekowi Boga. Boga Trójjedynego, który przychodzi z wszystkimi swoimi darami w serce proszącego Go o wodę żywą człowieka.

Gdy spojrzeć jeszcze raz na tę Ewangelię z perspektywy pierwszego i drugiego czytania, i gdy pamięta się o chrzcielnym zakotwiczeniu tych czytań wszystko staje się znacznie prostsze: sakrament chrztu daje ci życie, bo daje ci w darze samego Boga przychodzącego do ciebie z różnorakimi darami, który To Bóg sprawia, życie nabiera sensu (już nie pragniesz) i masz nadzieję życia wiecznego (źródło wody wytryskującej ku życiu wiecznemu).

5. W praktyce

• Prymat łaski. W naszym myśleniu o chrześcijaństwie dość często pojawia się model „zasługiwania na dar”. Czyli „bądź dojrzały, a otrzymasz bierzmowanie”, „nawróć się z grzechów a potem Boga proś”. Na pewno błędem byłoby zaprzestanie stawiania jakichkolwiek wymagań. Ale trzeba pamiętać, że to Bóg zawsze wychodzi pierwszy. Dał pić Izraelowi na pustyni zanim ten jeszcze cokolwiek mu dał (I czytanie) umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami (II czytanie), nie odmawia temu, który prosi Go o dar wody żywej, choć jest grzesznikiem (Samarytanka z Ewangelii żyje w konkubinacie). Ta świadomość musi też być obecna w naszej duszpasterskiej praktyce.
   
• Dojrzali w wierze (starsi, prezbiterzy) wzorem Jezusa powinni sprawie Ewangelii poświęcać całe swoje życie. Nie są tylko urzędnikami, pracującymi od… do… Jeśli w skwarze dnia pojawia się okazja do doprowadzenia kogoś do wiary, nie powinni sobie odpuszczać. Ciągle mamy żniwa…
   
• Ci, którzy ledwo Jezusa poznali nie są z misji wyłączeni. Tak jak potrafią powinni opowiadać wśród swoich o spotkanym Jezusie.