Wiara w Ewangelii św. Mateusza

Czego Jezus domaga się od uczniów, nawrócenia czy wiary?

Pierwsze słowa Jezusa, inaugurujące Jego publiczną działalność w Ewangelii św. Mateusza, brzmią: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie” (Mt 4,17). Stanowią one streszczenie Jego nauczania. Wynika z tego, że nawrócenie jest warunkiem koniecznym do osiągnięcia królestwa niebieskiego. Podobny wniosek można także wyciągnąć z innych wypowiedzi Jezusa (Mt 12,41).

Św. Mateusz, podobnie jak inni Ewangeliści, na określenie nawrócenia posługuje się najczęściej czasownikiem μετανοέω (= nawrócić się, pokutować, opamiętać się). Pojmuje nawrócenie bardzo szeroko. W znaczeniu negatywnym nawrócenie oznacza odwrócenie się od zła (por. Łk 7,47; 15,1-32). Nawrócić się do Boga, to znaczy zejść ze złej drogi.

Pewne teksty (Mt 3,2.8.11; 4,17; 11,20-21; 12,41) sugerują, że chodzi o czynność jednorazową, która jest początkiem życia chrześcijańskiego. Nawrócenie jest w tym wypadku związane z chrztem jako rytem inicjującym wejście do wspólnoty. Ale inne teksty wskazują, że chodzi o czynność złożoną (Mt 18,3), a mianowicie o przejście spod władzy grzechu pod władzę Jezusa.

W greckim słowie, które jest odpowiednikiem naszego terminu nawrócenie, chodzi o przemianę sposobu myślenia. Jeżeli ono się nie zmieni, to nawrócenie może być tylko chwilowe i zewnętrzne (Mt 18,3). Jeżeli zaś ma być prawdziwe i pełne, musi się przejawić w zmianie postawy, a przede wszystkim w praktycznym postępowaniu, a jego następstwem będą właśnie odpowiednie czyny (Mt 3,8).