II NIEDZIELA ADWENTU - Rok C

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Ilekroć modlę się za was wszystkich, zawsze modlę się z radością, bo mieliście udział w rozgłaszaniu Dobrej Nowiny od pierwszego dnia aż do dziś. A tego jestem pewien: że Ten, który rozpoczął wśród was dobre dzieło, będzie dawał mu wzrost, aż stanie się ono doskonałe w Dniu Mesjasza Jeszui. Bóg może zaświadczyć, jak tęsknię za wami wszystkimi głębokim uczuciem Mesjasza Jeszui.
A o to się modlę: aby miłość wasza coraz bardziej obfitowała w pełnię poznania i głę­bię rozeznania, abyście byli w stanie ocenić, co jest najlepsze, i mogli w ten sposób oka­zać się czyści i bez zmazy w Dniu Mesjasza, obfitujący w owoc sprawiedliwości, który przychodzi przez Jeszuę Mesjasza - na chwałę i cześć Bogu.

(Flp 1,4-6.8-11)

5. Mieliście udział zarówno w wyrniarze finansowym (4,14-19; 2 Kor 8,1-5; Rz 15,26), jaki przez modlitwę o bezpieczeństwo Sza'ula (w. 19; Flm 22) i o owocne głoszenie ewangelii (Rz 6,19-20). Por. w. 7.

6. W dobie sprowadzania teologii do sloganów jedna z zabawniejszych i stosunkowo umiarko­wanych w treści nalepek na samochód głosi: „Bądź cierpliwy. Bóg jeszcze ze mną nie skoń­czył". Kiedy już ktoś odpowiedział na Boże we­zwanie, Bóg obiecuje, że będzie czynił go co­raz bardziej pobożnym i świętym, aż do Dnia powrotu Mesjasza Jeszui.

10. Abyście byli w stanie ocenić, co jest najlep­sze, zamiast gonić za czymś, co wprawdzie jest bez zarzutu, ale nie sięga najwyższego pozio­mu („dobre jest wrogiem najlepszego"), i mo­gli w ten sposób okazać się czyści i bez zmazy w Dniu Mesjasza (por. w. 6).
 

EWANGELIA

W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza, kiedy Poncjusz Piłat był guberna­torem J'hudy, Herod władcą Galii, jego brat Filip władcą Iturei i Trachonitis, a Lizaniasz władcą Abileny, 'Anan zaś i Kajafa byli kohanim g'dolim, słowo Boże przyszło do Jochanana Ben-Z'charii na pustyni. Szedł on przez całe okolice Jardenu, głosząc zanu­rzenie polegające na odwróceniu się od grzechu do Boga, aby otrzymać przebaczenie. Było to tak, jak napisano w księdze mów proroka Jesza'jahu:
„Głos kogoś wołającego:
»Na pustyni przygotujcie drogę Adonai!
Wyprostujcie dla Niego ścieżki!
Każda dolina musi się wypełnić,
każda góra i pagórek wyrównać,
kręte drogi muszą być wyprostowane,
a drogi wyboiste wyrównane.
Wtedy cała ludzkość ujrzy wyzwolenie Boże«".

(Łk 3,1-6)
 

1 Opisywane przez siebie epokowe wydarze­nia, które wstrząsnęły światem, wpisuje Łukasz w ramy historii świata. Tyberiusz był cesarzem rzymskim od śmierci Augusta w 14 roku n.e. (zob. 2,1 K) do roku 37 n.e. Po śmierci Hordosa (Heroda) Wielkiego w 4 roku p.n.e. jego królestwo zostało podzielone. Regionem J'hudy władał początkowo syn Heroda, Archelaus (Mt 2,22), obalony w 6 roku n.e. Potem rządził nim rzymski prokurator; urząd ten piastował w latach 26-36 n.e. Poncjusz Piłat (zob. Mt 27.2K). Regionem Galii na północ od J'hudy rządził w latach od 4 p.n.e. do 39 n.e. inny syn Heroda Wielkiego, Herod Antypas. Trzeci syn Heroda Wielkiego, Herod Filip, władał w la­tach od 4 p.n.e. do 34 n.e. Itureą i Trachonitis, regionem na wschód od Galii. Na północy zaś, na północny zachód od Damaszku, regionem wokół miasta Abilena rządził Lizaniasz, wy­mieniany w inskrypcjach, lecz trudny do jed­noznacznego zidentyfikowania.

2. 'Anan (Annasz) zaś i Kajafa (Kajfasz) byli kohanim g'dolim (najwyższymi kapłanami). Czy mogło być dwóch najwyższych kapłanów? Nie. 'Anan był kohenem gadolem przez kilka lat do ro­ku 15 n.e. Później usunęli go Rzymianie i urząd ten nie był już piastowany do końca życia, lecz obsadzany wedle politycznej wygody Rzymian. Kajafa, zięć 'Anana, objął ten urząd w roku 25 lub 26 n.e., a został usunięty w roku 36. Jest wy­mieniany przez wszystkie cztery Ewangelie jako kohen gadol przewodniczący obu rozprawom Jeszui, a niedawno w Jerozolimie archeolodzy od­naleźli jego grób. Mimo to 'Anan pozostał bar­dzo wpływową osobistością (zob. J 18,12-24zKK) i naturalne było określanie go mianem kohen ga­dol (por. Dz 4,6), ponieważ z punktu widzenia Żydów urząd ten był dożywotni.

4-6. Cytuje się tu fragment Izajasza 40,3-5, opisujący działalność Jochanana Zanurzyciela. Zob. też wyżej, 2.25K.

Cała ludzkość ujrzy wyzwolenie Boże. Jest to cytat z Septuaginty; w Biblii hebraj­skiej mamy: „Wszelkie ciało ujrzy je razem". Tekst hebrajski będący podstawą Septuaginty miałby w miejscu słowa „wyzwolenie" słowo jeszuʽa. Mamy tu do czynienia z kalamburem, bo jeszuʽa to żeńska forma imienia Mesjasza - Jeszuaʽ. Wydaje się, że w tym tkwi przyczyna dość obszernego cytatu u Łukasza (por. Mt 3,3; Mk 1,3).