Czy św. Paweł śpiewał?

Chodzi oczywiście o śpiew liturgiczny, jak np. w Liście do Efezjan, gdzie zachęca: „Napełniajcie się Duchem, przemawiając do siebie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach”. A jeśli św. Paweł zachęca innych do takiej postawy, to zapewne sam na liturgii śpiewał. Co więcej, jego korespondencja zawiera kilka fragmentów, które są hymnami.

Bibliści spierają się o to, czy sam św. Paweł je układał, czy cytował istniejące, choć większość opowiada się za pierwszą opcją. Jest natomiast pewne, że nowotestamentowe hymny zakorzenione są w tradycji Starego Testamentu. Hymn jest pieśnią pochwalną na cześć Boga, opiewającą Jego zbawcze dzieła.

Za najstarszy tekst biblijny uważa się Pieśń Debory, powstałą w XII w. przed Chr., która po zwycięstwie nad Siserą śpiewała: „Dla Pana będę śpiewała, będę opiewać Pana, Boga Izraela”. W większości hymny Starego Testamentu wykonywano zbiorowo podczas liturgii, często w czasie procesji. Towarzyszyła im muzyka wykonywana na różnych instrumentach. A jeśli podczas Eucharystii chrześcijanie od początku czytali Stary Testament i śpiewali psalmy, to można założyć, że podobnie wykonywali nowe hymny, które dziś znajdują się w Nowym Testamencie, a które opiewają zbawcze dzieło Chrystusa.

Fragment z Listu do Efezjan jest hymnem, który wysławia Boży plan zbawienia, miejsce w nim dla Jezusa Chrystusa i miejsce dla każdego Chrystusowego ucznia. Hymn jest niezwykle uroczysty, a jego struktura tak bogata, że już od czasów chrześcijańskiej starożytności spierano się o jego budowę. Ojcowie Kościoła wdzieli w nim podział na trzy części, odnoszące się do każdej z Osób Bożych. Współcześni bibliści dzielą go na dwie, cztery, a nawet sześć. Hymn mówi o odpuszczeniu grzechów, objawieniu, uniwersalizmie zbawczym, dotyczącym przedwiecznego wybrania Żydów i pogan, o powołaniu do życia błogosławionego, o synostwie Bożym. A fundamentem tego wszystkiego i modelem jest Jezus Chrystus. To „w Nim mamy odkupienie (...) według bogactwa Jego łaski” i w Nim w pełni czasów „wszystko na nowo zostanie zjednoczone jako w Głowie”.