Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli (J 20,29).

W obrazie uczniów zamkniętych beznadzieją, lękiem i niepokojem w Wieczerniku jest widoczne przejście od „ciemności” do „światła”. Tomasz, nieobecny podczas wielkanocnego spotkania, ma okazję bezpośrednio zobaczyć Zmartwychwstałego „ósmego dnia”. Jezus nie pozostawił go więc samego sobie w świecie ludzkich wątpliwości.

Dla Tomasza „nie widzieć” oznaczało również „nie wierzyć”, a „ujrzeć” pociąga za sobą „uwierzyć”. Jezus pokazuje, że nie chodzi wcale o zmysłowe „patrzenie” czy „oglądanie”. To nie ono prowadzi do wiary, ale zaufanie do Niego.

Czy wierzę, że Chrystus zmartwychwstał i żyje dziś, że spotykam Go w kościele, w liturgii, w Eucharystii, w Jego słowie i chlebie eucharystycznym? Jeżeli wierzę, to jestem błogosławionym, czyli szczęśliwym. I jak Tomasz mogę wyznać: „Pan mój i Bóg mój”.

patriotycznyinternet Psalm 117 - (Ps 117) - Wysławiajcie Pana wszystkie ludy na ziemi - Pieśni Neokatechumenalne