Ewangelia w życiu codziennym

Tajemnice światła

Chrzest w Jordanie

Jordan to nowe życie „z wody i Ducha Świętego. Nowy człowiek to także nowa kultura, w której nie ma miejsca na bylejakość, samozadowolenie czy samowystarczalność. To kierunek, który określa rozwój i doskonalenie w sobie bezinteresownej miłości. To ona inspiruje, aby dzielić się czasem i zdolnościami z innymi, odkrywać nieznane obszary, w których możemy być po prostu obecni. Chrzest to zaproszenie do solidarności ze wspólnotą Kościoła, dla której narodziliśmy się, aby żyć wiecznie.

Cud w Kanie

Pierwszy cud, sensacja, niedomówienia… Dla jednych obecność Boga nie ma znaczenia, dla innych zaś stanowi źródło szczęścia. Bóg przychodzi dyskretnie ze swoją miłością, przynosi to, co najlepsze. Czyni dobro, ale do tego potrzebuje moich dłoni, serca, gotowości na zmiany i podążania szlakiem słowa Bożego. W tym spotkaniu ważną rolę pełni Maryja, która wskazując na swojego Syna powtarza każdemu z uczniów: „zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”.

Głoszenie królestwa Bożego

Orędzie mesjańskie brzmi bardzo konkretnie: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. W Chrystusie Bóg pokazał, że jest gotów wciąż nam przebaczać. To istota Dobrej Nowiny. A w praktyce oznacza to tyle, że chrześcijanie doskonale wiedzą, iż są grzesznikami. Co więcej, dalej będą popełniać większe i mniejsze błędy. Ale jednocześnie stając przed Bogiem nie muszą udawać. Bo oto w Chrystusie otrzymują szansę, nadzieję na to, by żyć inaczej.

Przemienienie

Bóg lubi zaskakiwać, ale nie pozostawia człowieka w cieniu bezradności. Potrafi nawet z sytuacji niezrozumiałej wyprowadzić konkretne dobro, choć nie zawsze widoczne od razu. Na górze Tabor dokonuje się spotkanie i przemiana, ludzka niepewność Piotra, Jakuba i Jana zostaje umocniona głosem Ojca: „Jego słuchajcie”. Po chwilach duchowego uniesienia trzeba jednak zejść na ziemię, by potwierdzać swoim codziennym życiem, a jak potrzeba to i słowami, że „nasza ojczyzna jest w niebie”.

Ustanowienie Eucharystii

W Wieczerniku Bóg klęka przed człowiekiem, aby ukazać mu tajemnicę miłości do końca. I przybliża, na czym polega prawdziwa wielkość. A potem karmi swoim świętym Ciałem, byśmy trwali w Nim i z Nim. „To czyńcie na Moją pamiątkę”. W ten sposób uczy, że mamy stawać się dla siebie braćmi i siostrami, a nasza wzajemna miłość ma pachnieć jak świeży chleb dobroci, pokoju, przebaczenia i życzliwości. Kościół każdego dnia żyje z Eucharystii, aby nasza codzienność stawała się eucharystyczna.