Tajemnice chwalebne

Zmartwychwstanie

Zmartwychwstanie Jezusa to wyjątkowy moment w dziejach świata. Liturgia pozwala nam je przeżyć jako pamiątkę uobecniającą. Każda niedziela staje się w ten sposób „małą Wielkanocą”. Osobiste spotkanie ze zbawiającą nas miłością Jezusa to szansa na otwarcie w kierunku nadziei nowego życia. Blask Zmartwychwstałego pozwala wziąć odpowiedzialność za swoje decyzje, postanowienia, za swoje życie. I w świetle Bożej mocy uświadomić sobie prawdę, że „wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia”.

Wniebowstąpienie

Często zdarza się nam mylić cel ze środkami, które do niego prowadzą. i w ten sposób gubimy istotę. Perspektywa nieba, która towarzyszy nam od chrztu, to konkretne wskazania, które mają nas upodobnić do świętego Boga i pomóc na drodze zjednoczenia z Nim w miłości. To wezwanie do kroczenia drogą Ośmiu Błogosławieństw oraz głoszenia Dobrej Nowiny wszelkiemu stworzeniu. Nieba nie trzeba poszukiwać gdzieś daleko, poza zasięgiem wzroku – ono dzieje się tu i teraz w obszarze naszej wiary, w której znajduje się „miłość wzajemna i dobroć” objawiająca żywego Boga.

Zesłanie Ducha Świętego

Duch Święty, trzecia Osoba Trójcy Przenajświętszej, to ożywcze tchnienie Boga. On buduje, ożywia i uświęca wspólnotę Kościoła. Przynosi nam mądrość, rozum, radę, męstwo, umiejętność, pobożność i uczy bojaźni Bożej. Ten, który jest boskim ogniem, zna ludzkie serce, przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i łasce. Owocem tych, którzy działają pod wpływem Ducha Bożego są: „miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie”.

Wniebowzięcie

Maryja, po zakończeniu ziemskiego życia, z ciałem i duszą została wzięta do nieba. Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej napełnia nas radością i dziękczynieniem wobec Najwyższego za wielkie rzeczy, które uczynił Maryi. Zarazem jest to wspaniała obietnica i gwarancja, jaką Bóg składa nam wszystkim, całemu Kościołowi. Maryja wniebowzięta, otoczona chórem Aniołów, Apostołów i świętych wstawia się za nami, aby nikogo z nas nie zabrakło wśród Bożych przyjaciół w dniu powszechnego zmartwychwstania.

Ukoronowanie

Maryja tryumfuje w niebie „obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”. A tu na ziemi, oprócz spływających klejnotami koron, nosi na głowie te najcenniejsze i najdroższe Jej Sercu – korony duchowe. Utkane są one z ludzkich modlitw, cierpień i czynów miłosierdzia świadczonych bliźniemu. Duchowe korony Maryi skrywają ludzkie prośby i dziękczynienia, nadzieje i rozpacze, łzy radości i bólu, postanowienia i przyrzeczenia.

***