Nawrocenie-Ból-Zmartwychwstanie---tak czy tak..innej drogi nie ma

no właśnie mówię "dopuszcza" czyli "pozwala" :)

Diabeł tkwi w szczegółach. Czytając polemikę:) ann20 i renata155 dostrzegam,że w zasadzie mówicie o tym samym ale inaczej wyrażacie.

Jedynie co mogę, to ewentualnie podzielić się takim doświadczeniem, że Boga najlepiej rozpoznać w głębokości przeżywanego cierpienia, poprzez wierność Jemu w różnych od nas niezależnych doświadczeń ale tu jest bardzo ważne rozróżnienie, które powinniśmy brać pod uwagę przy rozeznawaniu.

Jest cierpienie np. dawniejsza asceza"na zamówienie", względnie cierpienie z powodu naszych zły wyborów czyli grzechu, który zawsze prowadzi do "śmierci".

Tak więc najtrudniej przyjąć po prostu wolę Bożą, czyli radość i trudne doświadczenia życia poprzez okazywane miłosierdzie bliźniemu (cierpienie także nasze, bo dźwigamy brzemiona wzajemnie).

Przyjmowanie postaw samobiczowania, czy ustawianie Boga w pozycji karzącej jest niestety chore!!!

Może taki przykład osoby przeżywającej cierpienie choroby fiz. czy psychicznej. Czy zrozumie i posiądzie to doświadczenie, ten co tego nie doświadcza? Wątpię.

To jest ta wyjątkowość każdej relacji człowieka do Boga i bliźniego. Każdy z nas inaczej to przeżywa i każdy z nas inaczej widzi głębię Boga, która jest otwierana w sposób wyjątkowy dla każdego z osobna.

Zakończę ann20 Twoim cytatem, który jest mi bliski, pozwolisz:):
"Mnie przekonuje Bóg, który się objawił w Swoim Słowie i w Jezusie Chrystusie. Słowa księży, żywoty świętych i komentarze internautów oceniam wewnątrz, czy mnie przybliżają do Boga, czy ukazują Jego prawdziwy obraz."

Renatko, nie wiem, czy ten Bóg raniący naprawdę Cię przekonuje. Powiem szczerze, że mi trochę głupio udzielać Ci rad, bo po Twoich komentarzach widzę, że jesteś bardzo blisko Pana. Ale św. Brygida odważyła się upominać papieży;) Zastanów się, dlaczego masz taki obraz Boga. Może miałaś surowych rodziców. Może coś innego, nie wiem. Ale Bóg nie jest raniący. On tak bardzo kocha. On nie zadaje bólu. Ale rozumiem, co chcesz powiedzieć. Kiedy poznajemy prawdę o sobie, to boli. Ale Bóg nie chce, żeby bolało. Kiedy dentysta wierci nam ząb, nie chce, żeby bolało, ale boli. A zdrowy ząb mamy nie dzięki temu bólowi, że go dzielnie znieśliśmy, ale dzięki temu wierceniu i plombie. Wyobraź sobie, że kiedy to cierpienie zadaje ci ból, to Bóg jest obok Ciebie, trzyma Cię za rękę, tak jak rodzic trzyma dziecko na fotelu u dentysty. Zły byłby rodzic, który by powiedział: boisz się dentysty, no to nie pójdziemy, nieważne, że ci się zęby popsują, ważne, żeby nie bolało. Tu nie chodzi o cierpienie. W poznawaniu siebie i w leczeniu zranień, ból jest jakby skutkiem ubocznym. Ale Bóg widzi każdą łzę i jest po naszej stronie.

Oczywiście, że lepiej cierpieć z Jego łaską. O tym pisałam, że jeżeli poprosimy Go o pomoc w cierpieniu, to On z cierpienia wyprowadzi dobro. Ale cierpienie jest złe i nie jest chciane przez Boga. A jaki będzie skutek, to zależy od nas. Jeżeli się zamkniemy na Boga, to cierpienie może nas doprowadzić do jeszcze większego upadku. Ale jeżeli się na Boga otworzymy, to On nam pomoże zmienić nasze życie, bo my sami nic nie możemy.

Jeżeli odpowiada Ci Kempis, to z niego tak szybko nie rezygnuj, tylko nie bierz wszystkiego, ale przefiltruj to przez swój rozum.

Droga Krzyżowa to jest ważne nabożeństwo, tak samo jak opis męki Pana w Ewangeliach. Ważne, bo w każdym fragmencie tej drogi możemy odnaleźć siebie. Jezus tak bardzo chciał być do nas podobny. Panie, Ty wiesz, co ja przechodzę, jak mi ciężko, bo Ty cierpiałeś. Kiedy ja cierpię, staję się podobny do Ciebie.

Nie będę dziękować za cierpienie, bo niby komu? Bogu? Bóg nie zsyła cierpień. Ale będę dziękować za to, co dobrego wyszło z tego cierpienia. Komu? Bogu! Bo tylko Bóg może dobro wyprowadzić z cierpienia.

Porozmawiaj z Panem Bogiem o tym, jak Go widzisz. Niech On Ci powie, czy jest Miłością czy jest Bogiem raniącym.
Pozdrawiam :)