Ufność w człowieku. Czekać aż ktoś za mnie: będzie myślał, znajdzie rozwiązanie, podejmie decyzję, weźmie odpowiedzialność za sytuację, zaangażuje się, stanie się moja głową.

Niekiedy Pana Boga traktujemy podobnie. Jakby ufność w Panu oznaczała siedzenie z założonymi rękami i oczekiwanie na prezent z nieba. Bez zaangażowania i odpowiedzialności. Jak bogacz przy spotkaniu z Abrahamem. Poślij Łazarza… Więc zdarza się czekać na posłanego, wybawiciela, będącego uniwersalną receptą na lenistwo i bezmyślność. Nazywając oczekiwanie ufnością w Panu.

Tymczasem ufność w Panu to nieustanne podejmowanie ryzyka. Bez czekania aż Bóg da, pokaże palcem, zapewni wszystkie środki. To zaangażowanie całego człowieka ze wszystkim, co posiada. Zacznij a On dokończy dzieła. Uschłą gałąź i trzcinę nadłamaną czyniąc drzewem, zasadzonym nad płynącą wodą

Rachunek sumienia

• Czekasz na to, co Bóg da. A widzisz co już dał, by uczynić z ciebie swoje narzędzie?
• W jaki sposób próbujesz usprawiedliwić swój brak odpowiedzialności, lenistwo i bezmyślność?
• Widząc Łazarza u twoich bram: odsyłasz do pomocy społecznej czy potrafisz dzielić się tym, co posiadasz? Ufając, że twoje niewiele Bóg rozmnoży jak chleb na pustyni.

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski

Rozważaj i słuchaj