Świętymi nie zostają ludzie, którym się dobrze powodzi, którzy nie mają żadnych problemów, a wszyscy wokół ich lubią i szanują.

Świętość wykuwa się w bólu, pocie i łzach skruchy.

Świętość, czyli jedyny owoc, na jakim zależy Panu Bogu. Po to daje nam rozmaite dary, byśmy dzięki nim stawali się coraz bardziej święci, czyli coraz mocniej kochający Boga i ludzi, zwłaszcza naszych nieprzyjaciół.

Św. Paweł podpowiada, na czym polega to stawanie się człowiekiem świętym. To wytrwałe przeciwstawianie się uczuciowym i emocjonalnym falom, sprawiającym w nas chwiejność, niestałość, zwątpienie, rozpacz.

Dopiero gdy wszystko, czego doświadczamy i co przeżywamy, nie patrząc na doświadczane emocje i uczucia, ukierunkujemy ku Chrystusowi, rozpocznie się nasze budowanie siebie w miłości.

Emocje i uczucia nie są złe, to także Boże dary. Ale niewłaściwe z nich korzystanie, czyli poddawanie się im i działanie pod ich wpływem sprawia, że nasze życie nie przynosi słodkich owoców, na których tak zależy Ojcu.

„Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi?” (Mt 7,16).

Czytania mszalne rozważa Elżbieta Krzewińska