Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. J 20

Przyszła do grobu, ujrzała odwalony kamień i z przerażeniem, że zabrano Pana, pobiegła do Apostołów. Piotr, gdy wszedł do środka zobaczył płótna i chustę, w które w dniu śmierci był owinięty Jezus. Jan, gdy to zobaczył – uwierzył. Co zobaczyli? Czy nagle przypomnieli sobie, co do nich o zmartwychwstaniu swego ciała mówił Jezus?

Tak bardzo przywykliśmy do faktu zmartwychwstania Jezusa, że tak właściwie rzadko nad nim rozmyślamy. Ziemskie sprawy przysłaniają te wieczne. Wystarczy przyjrzeć się, jak przeżywamy święta, jak się do nich przygotowujemy. Ile czasu poświęcamy Bogu, a ile zatroskaniu o świąteczną atmosferę. W dobie pandemii, gdy  otrzymaliśmy różne dyspensy na religijne praktyki, czy przypadkiem zbyt szybko się z nich nie zwolniliśmy? Czy korzystamy z transmisji i chwili ciszy w pustym kościele?  

Każdy dzień coraz bardziej mnie przybliża do momentu śmierci, do mojego grobu. Kamień został odwalony i nie pozostanę w grobie na zawsze. Tylko, czy jeszcze żyję wiarą w swoje zmartwychwstanie?

Wydawnictwo WAM Nie ma Go tu, wstał! || niemaGOtu