Być może mędrcy (magowie?), jak zapowiadał Izajasz, przybyli z Madianu, Efy bądź Saby. Być może, jak sugeruje jedna z dyscyplin teologicznych, Pan Bóg, by ogłosić światu cud przekraczający prawa natury, wykorzystał naturalne zjawisko. Tego nie wiemy. W dodatku do niczego nie jest nam potrzebne. Mamy natomiast pewność, że potrafi posłużyć się różnymi sposobami, by nawet będącym daleko, uznanym za obcych, objawić swoją miłość.

W spotkaniu mędrców ze Zbawicielem zachwyca nie tyle towarzysząca mu aura, co bezinteresowność Boga i człowieka. Przecież mędrcy nie przyszli do Betlejem dla jakichkolwiek korzyści. Przybyli „oddać Mu pokłon”. Tylko tyle.

Powstań! Świeć! Chwała Pańska rozbłysła nad tobą! Jej miarą nie jest gorejące nad Betlejem niebo. Jej miarą jest bezinteresowna miłość. Także dziś.

Przyjdź bezinteresownie. Wtedy zobaczysz…

Franciszek, Gaudete et exsultatae, 18

Można kochać bezwarunkową miłością Pana, ponieważ Zmartwychwstały dzieli swe potężne życie z naszym delikatnym życiem: „Jego miłość nie ma granic i raz dana nigdy nie została wycofana. Była bezwarunkowa i pozostała wierna. Taka miłość nie jest łatwa, ponieważ często jesteśmy bardzo słabi. Jednak, abyśmy starali się kochać tak, jak Chrystus nas umiłował, On sam dzieli się z nami swoim własnym zmartwychwstałym życiem.