Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną! – to błaganie niewidomego ślepca Bartymeusza, który w Jerychu prosił Zbawiciela o cud.
To Oczekiwany miał być Tym, który w pełni przyniesie spełnienie oczekiwań o wolności i wyzwoleniu dla każdego, kto w jakikolwiek sposób jest coś winien przed Bogiem.
Izajasz, wielki prorok Starego Testamentu, rozpoczął swą działalność w roku śmierci króla Ozjasza, a więc w roku 738 przed Chr.
Poetycka modlitwa proroka zapisana w ostatniej części Księgi Izajasza, bywa nazywana przez komentatorów starotestamentalną modlitwą „Ojcze nasz”.
Biblia mówi o nim 110 razy. Po raz pierwszy w Księdze Rodzaju, gdy przedstawia syna Adama.
Hokmah i iszsza – hebrajskie słowa, znaczące „mądrość” i „kobieta”, stanowią klucz do zrozumienia biblijnego przesłania, które poematem o dzielnej niewieście kończy Księgę Przysłów.
Gdy obecnie pobożni Żydzi zbierają się na modlitwie w Jerozolimie przy Ścianie Płaczu, w swej tęsknocie za świątynią nie różnią się od proroka Ezechiela.
Choć w kwestii datowania pisma propozycji jest kilka, najbardziej prawdopodobna jest ta, która utrzymuje, że autorowi Księgi Daniela przyszło żyć w okresie prześladowania narodu wybranego przez Antiocha IV Epifanesa w II w. przed Chr.
Obrona mniejszości to dziś sztandarowe hasło niejednej debaty, wyjątkowo krzykliwie obecne po lewej stronie.
Czy fakt, że w prorockim orędziu Bóg nazwał pogańskiego króla swym pomazańcem, mógł budzić zdumienie słuchaczy? U części pewnie tak, ale wielu zapewne podzielało odczucia wieszcza.