Pokój zostawiam wam. Pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat. Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka.
Bóg wchodzi w ludzką rozpacz do końca. Jest blisko. Tych, co płaczą. I tych, których życie wydaje się zakończone.
Bóg, nawet nie pytany, zawsze daje odpowiedź. I zawsze nie taką, jakiej spodziewa się człowiek.
To wiara prowadzi nas do wejścia w tajemnicę Syna Bożego, który wraz z osiągnięciem chwały stał się uczestnikiem mocy Boga.
Od słuchania Pisma Świętego przez rodziny rozpoczęły się w niedzielę w Poznaniu pięciodniowe obchody Ekumenicznego Święta Biblii. Tak nazywa się organizowany już po raz piąty w stolicy Wielkopolski cykl modlitw oraz dyskusji i imprez kulturalnych poświęconych Pismu Świętemu z udziałem przedstawicieli różnych Kościołów chrześcijańskich, zrzeszonych w Poznańskiej Grupie Ekumenicznej.
Wszelkie ludzkie cnoty, każda dobra myśl i czyn, są zakorzenione w Bogu i z Niego wypływają. Jeśli choć niewielki ułamek tego dobra, piękna czy mądrości człowiek przypisze sobie, okłamie sam siebie.
Pod dębami, człowiek Bogu przynosi wodę do obmycia stóp i zastawia stół. Po wiekach Bóg obmyje nogi człowieka i zaprosi na Ucztę.
Właśnie o tej chwili – która wygląda jak końcowe zwycięstwo zła – Jezus mówi, że to chwila jego ostatecznej klęski. Czas sądu nad światem.
Nauka Bożego patrzenia również wiąże się z tym, że człowiek musi uznać, że jest ślepy, że nie widzi. A to, co „widzi”, jest jedynie jego wyobrażeniem, iluzjami...
Czemu wiec jestem tu, gdzie jestem? Czemu Bóg tak pokierował moimi losami? Czemu spotyka mnie tak trudne doświadczenie?
Da się zamknąć Tego, który tchnie kędy chce, prowadzi do całej prawdy, mówi co usłyszy, w jakiejkolwiek liczbie skończonej?
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.