Odrzucając Bożą perspektywę, człowiek sam zamyka sobie drogę do radości i pokoju serca. W jego życiu nie będą dziać się cuda, a jeśli jakiś cud się wydarzy, uznany zostanie za przypadek albo pomyłkę.
Fragment Ewangelii według św. Marka mówi o bezradności Jezusa: „Nie mógł tam zdziałać żadnego cudu…” (por. Mk 6, 1–6). „Tam” – czyli gdzie? W swoim rodzinnym mieście. W Nazarecie. Wśród swoich krewnych, przyjaciół, ziomków.
Kiedy konserwatorzy zdjęli w prezbiterium trzecią warstwę farby, powiedzieli: tu raczej niczego nie znajdziemy. Proboszcz ks. Jerzy Pudełko westchnął z ulgą: Bogu dzięki, ale prosił, by szukać dalej. To, co wkrótce odkryto, znawcy nazwali cudem.
Skruszony człowiek klęczy pokornie przed starcem, który trzyma nad nim dłonie. Scenę oświetla blask bijący od gołębicy, Ducha Świętego. Klęczący penitent to Szaweł z Tarsu, a stojący nad nim starzec to Ananiasz, który właśnie przywraca mu wzrok. Cudowi przyglądają się chrześcijanie z Damaszku.
Obraz przedstawia opisane w 14 rozdziale Dziejów Apostolskich wydarzenia, do których doszło w Listrze, mieście położonym w Azji Mniejszej (dziś na terytorium Turcji). Przyjechali tam podczas podróży misyjnej św. Paweł z Tarsu i św. Barnaba.
Wydawnictwo FRONDA Warszawa 2007 format: 150x210 stron 144 oprawa: twarda
olej na płótnie, 1867, Kościół Wniebowzięcia NMP, Nowy Wiśnicz
Niewielka miejscowość Betania, której nazwa tłumaczy się jako „dom biednych”, była świadkiem interesujących wydarzeń w życiu Jezusa.
Choć na koniec przypowieści właściciel przybywa wytracić rolników, ostatecznie wiara wskazuje na inny koniec.
„Przyszedł do nich, krocząc po jeziorze”.
Być Kościołem Matką mającym oczy Matki. Czyli widzieć. Nie tylko to, co leży na ulicy, rzuca się w oczy, epatuje biedą...
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.