Izajasz – przywołując w swoim pouczeniu mieszkańców Sodomy i Gomory – mówi: „dóbr ziemskich będziecie zażywać”.
Niezmierzone, niepoliczone, niezważone, nie do opisania, nie do dotknięcia. Ale prawdziwe, żywe, nieziemsko ziemskie.
Wierzyli, że ziemskie życie jest tylko przejściowe, że dopiero w wieczności zaczną żyć prawdziwie...
Kiedy jednak uczeń Chrystusa zobaczy nietrwałość ziemskiego bogactwa, to dostrzeże również zaproszenie do wytrwałej modlitwy.
Nie da się połączyć życia według Dekalogu z dążeniem do ziemskiego szczęścia za wszelką cenę.
A potem został wzięty do nieba – tak opisuje ziemski finał życia Jezusa autor Dziejów Apostolskich.
Wiedza, jak postępować, jak żyć nie wystarczy, by osiągnąć cel mojego ziemskiego życia, jakim jest życie wieczne
Słowo Boże jest czymś ziemskim dla ludzi cielesnych i czymś Boskim dla duchowych.
Czy doświadczyłem pomocy Bożej – przyjaźni Jezusa w sytuacji trudnej? Jakich przyjaźni doświadczył Jezus w swoim ziemskim życiu?
Swoisty, chronologiczny zapis ziemskiego życia Jezusa Chrystusa oraz Jego uczniów. Pośmiertna książka ks. Grzegorza Pawłowskiego już niebawem.
Trud nie jest celem sam w sobie, ale stanowi drogę przemiany mentalności świata w mentalność ewangeliczną.
Tworzone przez trzy lata, tu dostępne w jednym miejscu, w prostym spisie.
Garść uwag do czytań na uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej roku B z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.