Stolica i święte miasto Izraelitów, a po nich uczniów Chrystusa, posiada w Nowym Testamencie dwie greckie nazwy: Ierosoluma – Jerozolima, i Ierousalem – Jeruzalem.
Ten cud ocalił Izraelitów od śmierci głodowej podczas przejścia przez pustynię Sin. Bóg zesłał im z nieba drobne ziarna zboża – mannę.
Od wieków Izraelici śpiewali tę pieśń uwielbienia Boga, który na swoją siedzibę wybrał Jerozolimę, a ich na swój naród.
Tańczy Miriam, kiedy Bóg przeprowadza Izraelitów przez Morze Czerwone, a więc tańczy w czasie paschy! Tańczy Dawid przed Arką Pańską i jest to jak adoracja.
W czasie drogi do Ziemi Obiecanej Mojżesz powierzył część odpowiedzialności za Izraelitów zespołowi zaufanych ludzi. I tak powstała pierwsza kuria, a jej kontynuatorki spełniają do dzisiaj to samo zadanie.
Polityczna sytuacja skazywała model Izraelitów na przegraną. Ale ich wiara odwoływała się do tego, co w ludzkiej naturze było najbardziej pierwotne i prawdziwe. I to było ich siłą.
Izraelici zabrali ze sobą na wojnę Arkę Przymierza i... ponieśli klęskę. Nie tylko oni sami zostali pobici. Także mająca wielką moc Arka, znak Bożej obecności wśród nich, wpadła w ręce Filistynów. Dlaczego?
Wypiętrza się pomiędzy Madabą a brzegami Jordanu na wysokość 835 m. Tradycja żydowska łączy ją z postacią Mojżesza. Tu bowiem miał on dać ostatnie nakazy Izraelitom i umrzeć, nie wszedłszy do Ziemi Obiecanej.
„Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni…”. To nawiązanie do historii, która przydarzyła się Izraelitom podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej. Kiedy kąsały ich jadowite węże, ratunkiem okazało się spojrzenie na węża umieszczonego na palu przez Mojżesza.
… choć do jednego celu.
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag na do czytań na niedzielę Zesłania Ducha Świętego, rok B z cyklu „Biblijne konteksty”
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.