Zmaganie o czystość wiary w Jahwe. Wiara w psalmach

Po tym ogólnym wstępie przejdźmy właśnie do konkretnych tekstów, które pozwolą nam zrozumieć jak przeżywali swoją wiarę psalmiści.

Zanim to zrobimy, wspomnijmy jeszcze o jednej kwestii, która bardzo pomaga nam poruszać się w tym gąszczu aż stu pięćdziesięciu natchnionych modlitw. Wszystkie psalmy zwykło się w licznych omówieniach dotyczących tej biblijnej księgi dzielić na pewne grupy. Pierwszym z egzegetów czasów nowożytnych, który z naukową precyzją dokonał takiego podziału kierując się kryterium gatunku literackiego był słynny Herman Gunkel[1].

Wyróżnił on takie grupy psalmów jak: hymny, psalmy indywidualne, psalmy zbiorowe, królewskie czy dydaktyczne. Jednak już od starożytności zdawano sobie sprawę, że, jak się wyraża współczesny znakomity egzegeta kardynał Ravasi, "psalmy są jak tęcza, w której widać sekwencję kolorów, chociaż granice między nimi są mniej wyraźne, niż sądził Gunkel"[2].

Sam Ravasi mówi, że psalmy można zebrać w grupy, które nazywa rodzinami[3]. i tak, mówi o rodzinie hymnów, dalej psalmów błagalnych, psalmów ufności i wdzięczności, psalmów królewskich, psalmów liturgicznych, psalmów historycznych, a w końcu psalmów mądrościowych. Jeśli mówimy o temacie wiary w psalmach i bardziej zwróciliśmy uwagę na subiektywne przeżywanie tej rzeczywistości przez poszczególnych autorów, z wyżej wymienionej listy zwróćmy tylko szczególną uwagę na hymny oraz psalmy błagalne, tzw. lamentacje. Choć, jak powiedzieliśmy wyżej, każdy psalm jest odbiciem wiary modlącego się autora natchnionego, to w tych dwóch grupach mamy najbardziej wyraziste przykłady postaw - od kontemplatywnego uwielbienia Boga w hymnach, po gorzką skargę w psalmach błagalnych.