Jezus w Świątyni (Łk 2,41-52)

II. Meditatio – spojrzenie i przemyślenie siebie w świetle słowa Bożego

Medytacja, to czas baczniejszego spojrzenia na siebie. To czas spojrzenia na moje miejsce w poznanej i zgłębionej historii.
Jest to czas ponownego czytania i zastanawiania się, jak to słowo odnosi się do mojego życia. W tej części naszej medytacji będzie więcej ciszy, więcej przyglądania się sobie samemu i swojemu życiu.

Moje świętowanie i świątynia

Żydzi potrafili i potrafią rzeczywiście świętować. Dla każdej rodziny czas Paschy, ale i czas innych świąt zawsze czasem szczególnym. Czasem poświęconym Bogu i drugiemu człowiekowi. Czasem poświęconym szczególnie rodzinie. Jak wygląda moje świętowanie? Jak wygląda mój czas niedzieli – czas dnia Pańskiego? Czy jest to rzeczywiście dzień poświęcony Bogu i mojej rodzinie, przyjaciołom, znajomym? Czy niedziela może być dniem zakupów? Czasem gubionym w marketach? Czym dla mnie jest przykazanie: pamiętaj, abyś dzień święty święcił?

Ciekawe, że niezwykle ważnym podczas Paschy było opowiadanie o historii wyjścia – było czytanie i opowiadanie Biblii. Czy w moim domu jest zwyczaj czytania Biblii? Czy w moim domu jest zwyczaj rozmawiania o sprawach wiary? Czy w ogóle w moim domu jest czas na rozmowę?

Uczta Paschalna to wielka modlitwa każdej rodziny. Modlitwa dostojna, pełna godności. Modlitwa wolna od pośpiechu i pustych pospiesznych, bezmyślnie wypowiadanych słów. Jaka jest moja modlitwa? Czy uczę moich bliskich modlitwy? Czy sam jestem wzorem modlitwy?

Izrael był dumny ze swojej świątyni – z miejsca gdzie mieszkał ich Pan. Jezus także spieszył do domu Ojca. Każdy Izraelita z wielką troską myślał o świątyni – miejscu gdzie mieszka Pan. Moja troska o świątynię? Czym jest dla mnie ten Boży dom? Czy wierzę, że tam mieszka Pan? Czy mam w zwyczaju przyjść, by być, by trwać na modlitwie przed Panem?