Jezus w Świątyni (Łk 2,41-52)

III. Oratio – zwrócenie się do Boga

To, co poznałem w sobie, w konfrontacji ze słowem Bożym, co poznałem w czasie dwóch pierwszych kroków, teraz omawiam z Bogiem. Może to być czas przeproszenia, podziękowania, prośby.

Czas modlitwy i rozmowy z Panem.

Czas, by stanąć przed Panem by przepraszać, dziękować, by prosić...

Pamiętaj abyś dziś święty święcił

Panie Ty dobrze wiesz, jaki jest mój dzień święty. Moja zwykła niedziela. Dzień, który Ty dajesz mi, bym mógł spotkać się z Tobą, bym mógł mieć czas dla moich bliskich. Panie pragnę w chwili ciszy spojrzeć na niedzielę, na moje święta. Jakie one są? W ciszy serca pragnę przepraszać za każde znieważanie dnia świętego. Zakupy, prace niekonieczne, brak czasu dla Ciebie – byle jakie uczestnictwo we Mszy Świętej. Lenistwo, brak czasu dla moich bliskich, dla moich rodziców – brak czasu i opieszałość, by odwiedzić moich przyjaciół, szczególnie tych chorych, potrzebujących. Za wszelkie zło i zaniedbania przepraszam Cię Panie.

Moja rodzina

Patrząc na moją rodzinę, pragnę nade wszystko Panie dziękować Ci za to, że mam rodzinę. Za to, że dałeś mi ludzi którzy mnie kochają, i których ja mogę kochać. Pragnę uwielbiać Cię i dziękować Ci Panie, za dar miłości moich rodziców, dzieci, współmałżonka, za dar miłości moich bliskich. Dziękując pragnę przepraszać za mój egoizm i braki w miłowaniu. Panie, tak trudno czasami miłować, tak trudno czasami dawać siebie innym – nawet tym bliskim.

Moja rodzina – Panie, Ty znasz moją rodzinę. Czy jest ona pobożna – jak rodzina Józefa, Maryi i Jezusa? Jak kształtuję, jak buduję moją rodzinę?