Duch Święty w nauczaniu Josepha Ratzingera

W Credo, po wyznaniu wiary w Ducha Świętego, wyznajemy wiarę w „świętych obcowanie” i „grzechów odpuszczenie”. Jak Joseph Ratzinger wiąże te tajemnice wiary z działaniem Ducha Świętego w Kościele?

Według J. Ratzingera Duch w historii działa przede wszystkim w „świętych obcowaniu” i „grzechów odpuszczeniu”. Obydwie wypowiedzi przedstawiają sposób w jaki działa On w historii[21].

Joseph Ratzinger wyjaśnia, że „obcowanie świętych, wskazuje przede wszystkim na wspólnotę eucharystyczną. Wyraz sanctorum (świętych) odnosi się więc pierwotnie nie do osób, ale do darów świętych, do tego, co święte, co Bóg dał Kościołowi w święceniu przezeń Eucharystii, jako właściwą więź jedności”[22]. Kościół więc jest przede wszystkim wspólnotą stołu wokół Zmartwychwstałego, który wszystkich przez swojego Ducha zewsząd gromadzi i jednoczy. Ale Kościół to także ludzie, którzy przez ten jeden, święty dar są jednoczeni i uświęcani. Kościół więc to z jednej strony jedność eucharysty­cznego stołu, a z drugiej wspólnota tych, którzy ze względu na ten wspólny stół, Eucharystię, są także między sobą zjednoczeni. Dlatego wspólnota świętych przekracza granice śmierci, łączy wszystkich, którzy otrzymali jednego Ducha i Jego dającą życie moc[23].

Z kolei słowa o „grzechów odpuszczeniu” w pierwszym etapie dziejów Kościoła odnoszą się do chrztu. Jednak ze względu na egzystencjalne uwarunkowania życia chrześcijan, którzy po chrzcie potrzebowali przebaczenia, połączono je z sakramentem pokuty. Z początku właśnie chrzest był uważany za wielki sakrament przebaczenia. Wiedziano od początku, że „chrześcijaninem nie można stać się przez narodzenie, ale jedynie przez odrodzenie; chrześcijaninem staje się człowiek tylko przez to, że odmienia swe życie”[24]. Chrzest pozostaje więc podstawowym znakiem chrześcijańskiej egzystencji, a przypomina o tym prawda o „grze­chów odpuszczeniu”[25].