Miejsce obmycia. Siloe

Sadzawka
Archeolodzy biblijni natrafili niedawno na ślady sadzawki Siloe wymienianej w Nowym Testamencie (2 Krl 20,20; J 9,1-12; Łk 13,4). Gdy Jezus uzdrawiał niewidomego od urodzenia, najpierw nałożył mu na oczy błoto, a następnie polecił mu obmyć się w sadzawce Siloe. Wieża w Siloe, która runęła, zabijając osiemnaście osób, wzniesiona była prawdopodobnie na stoku góry Syjon, ponad sadzawką.
Jak zazwyczaj w takich okolicznościach bywa, odkrycie zawdzięczamy przypadkowi. Pewna firma układała rury odwadniające pod wioską Silwan koło Jerozolimy. Podczas prac przy wykopie robotnicy natknęli się na 120-metrowy ciąg schodów i sadzawkę pochodzące z czasów Jezusa.

Kłopot w tym, że od stu lat pielgrzymi i turyści masowo odwiedzają inne miejsce znane jako sadzawka Siloe. Zdaniem naukowców, liczy ona sobie ”tylko” 1600 lat i pochodzi z czasów bizantyjskich. Natomiast odkryty obecnie obiekt istniał w tym miejscu prawdopodobnie już od 2400 lat.
Zidentyfikowanie prawdziwej sadzawki Siloe jest ”być może jednym z najważniejszych wydarzeń archeologii biblijnej od wielu dziesiątek lat” - twierdzi izraelska telewizja.

Tunel Ezechiasza
Sadzawka stanowiła dla Jerozolimy główne źródło zaopatrzenia w wodę. Woda docierała do niej tunelem ze źródła Gichon, leżącego poza granicami miasta. Tunel (długości 538 m!) wykuto w litej skale na polecenie króla Ezechiasza, który chciał mieć dostęp do wody na wypadek oblegania miasta przez Asyryjczyków w 701 roku przed Chr.
Podobnie jak w przypadku sadzawki, dopiero niedawno archeologom udało się potwierdzić dokładny wiek tunelu. Choć część naukowców akceptowała już wcześniej biblijną wersję, sprawa nie była udowodniona. Jedynym świadectwem pomocnym przy ustaleniu wieku tunelu była inskrypcja znaleziona przypadkowo w 1880 roku. W przeciwieństwie do innych napisów z tego okresu, nie zawierała ona jednak informacji o budowniczym tunelu.

Dopiero dokładne badania wnętrza tunelu najnowocześniejszymi metodami potwierdziły ostatecznie jego wiek. Amos Frumkin z Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie, Aryeh Shimron z Izraelskiego Instytutu Geologicznego i Jeff Rosenbaum z Uniwersytetu Reading w Wielkiej Brytanii wywiercili 15 dziur w różnych miejscach tunelu, z których pobrali próbki. Potem zbadali je za pomocą metody radiowęglowej, mikroskopu elektronowego i promieni rentgenowskich. Badania nie byłyby możliwe, gdyby nie specyficzna budowa tunelu. Jego spód, ściany, a czasami nawet sufit, zostały zaraz po zbudowaniu wytynkowane. Starożytni chcieli w ten sposób uniknąć strat wody, która mogłaby się przesączać przez skalne szczeliny.
Sufit wodociągu nie był jednak aż tak dokładnie zabezpieczony i w wielu miejscach woda przesączała się swobodnie do wnętrza tunelu. Dzięki temu naukowcy ustalili, że najbardziej prawdopodobny wiek tunelu to ok. 2700 lat.

 

(za: Gość Niedzielny Nr 28/2004)