Miłość i sprawiedliwość. Pierwsi prorocy: Amos i Ozeasz

[19:31] Anna_Swiderkowna: Znamy tylko to jedno wystąpienie Amosa - nie wiemy, jak długo był prorokiem. Ma jednak tak dojrzałe spojrzenie na ludzką biedę, że musiał się tego nauczyć przez długie życie…

[19:31] Anna_Swiderkowna: Nagle w to jego zwykłe, wypełnione codziennym trudem życie, wtargnął Bóg. Jest to dla niego jedyne uzasadnienie wystąpienia w Betel. Bogu nie można przecież powiedzieć „nie”. Własne doświadczenie z czasów spędzonych na pustynnych pastwiskach podsuwa Amosowi porównanie najmocniejsze: "Gdy lew zaryczy, któż się nie ulęknie? Gdy Jahwe Pan przemówi, któż nie będzie prorokował?" (Am 7, 15; 3, 8). Tak więc widzimy tu jasno, że powołanie proroka biblijnego nie wyrasta z jego własnych przemyśleń czy postanowień, nawet nie z jego wiedzy i doświadczenia, lecz rodzi się z najgłębszego wewnętrznego przeżycia, z druzgoczącego wszelkie opory spotkania z Jahwe. Słowo Pana spada na człowieka nieodparcie, powołany staje się również wołającym.

[19:36] Anna_Swiderkowna: Nie wiemy, jak długo trwała działalność prorocka Amosa, może nawet tylko kilka miesięcy lub zgoła kilka dni. Później prawdopodobnie powrócił do swoich owiec i sykomor, w każdym razie nic już o nim więcej nie słyszymy.

[19:41] Anna_Swiderkowna: W swojej ksiedze Amos traktuje bardzo ostro północne królestwo Izraela, ale warto podkreślić, że niemniej surowo zwraca się także do Judy. To, co jest może najbardziej nieoczekiwane i zaskakujące to fakt, że rozpętana burza gniewu Jahwe spada nie na pogan, nie na obcych, ale na Judę i Izrael, i właśnie Izrael osadzony jest najsurowiej.

[19:52] zaz: Dlaczego Izrael?

[19:52] Anna_Swiderkowna: To wyjaśnia sam prorok: "Słuchajcie tego słowa, które mówi Jahwe do was, synowie Izraela, do całego pokolenia,. które Ja wyprowadziłem z ziemi egipskiej. Jedynie was poznałem pośród wszystkich narodów na ziemi, dlatego was nawiedzę karą za wszystkie wasze winy.” (Am 3,1-2).

[19:54] Anna_Swiderkowna: Czasownik tłumaczony na polski język przez znać lub poznać wyraża nie poznanie intelektualne, ale najgłębsza, najbardziej intymną zażyłość, taką na przykład, jaka łączy mężczyznę i kobietę w związku małżeńskim. Poznanie takie jest zarazem wyborem, powołaniem do szczególnej miłosnej zażyłości. Wbrew temu, co sobie wyobrażali synowie Izraela, nie świadczy o ich wywyższeniu nad innymi ludami, nie stanowi też żadnej gwarancji bezpieczeństwa, wręcz przeciwnie: wybór nakłada na wybranych straszliwą odpowiedzialność. Jahwe bowiem oczekuje, że lud Przymierza będzie jego zasady realizował także, a nawet przede wszystkim, we własnej wspólnocie, zachowując w wewnętrznych stosunkach wzajemnych Boże Prawo i Sprawiedliwość, gdyż - jak to powie po 8 stuleciach Jezus z Nazaretu: "Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie” (Łk 12, 48).

[19:59] Anna_Swiderkowna: Bogaci nie mogą się łudzić, że krzywdząc swoich braci, zdołają się ukryć bezpiecznie za zasłoną własnej pobożności, setkami ofiar i wspaniale obchodzonych świąt. "Nienawidzę, brzydzę się waszymi świętami" - mówi Jahwe ustami swojego proroka.