WNIEBOWSTĄPIENIE PAŃSKIE - ROK B

Ewangeliarz Rabuli, miniatura, VI wiek (PD) Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba

Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja
Mt 28,19.20

EWANGELIA
Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga

Zakończenie Ewangelii według świętego Marka

Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich:
„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie”.
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Mk 16,15-20

Dłuższe zakończenie, tradycyjnie obejmujące Mk 16,9-20, różni się pod względem słownictwa i stylu od reszty Ewangelii; nie ma go też w najstarszych i najbardziej wiarygodnych rękopisach z czasów patrystycznych. Tekst przypuszczalnie jest dodatkiem z II wieku, łączącym opowiadania o ukazaniu się Zmartwychwstałego, oparte przede wszystkim na materiale z Łk 24, a także na pewnych elementach J 20. Fragment składa się z relacji o ukazywaniu się Jezusa Marii Magdalenie w 16,9-11 (zob. Mt 28,9-10; Łk 24,10-11; J 20,14-18), dwóm podróżnym w 16,12-13 (zob. Łk 24,13-35) i jedenastu uczniom w 16,14-18 (zob. Łk 24,36-43;J 20,19-23.26-27; Mt 28,16-20); całość kończy się opisem wniebowstąpienia Jezusa w 16,19-20 (zob. Łk 24,50-51; Dz 1,9-11)
Tak zwane krótsze zakończenie składa się z relacji, którą kobiety złożyły Piotrowi, oraz z nakazu misyjnego, który uczniowie otrzymali od Zmartwychwstałego - by szli i głosili Ewangelię. Język tego fragmentu jest obcy Markowi, a sam tekst występuje jedynie w mniej ważnych rękopisach, co wskazuje, że nie był on częścią Ewangelii Marka.
Tak zwany Logion Freera w Kodeksie Waszyngtońskim w 16,14, wchodzący w skład dłuższego zakończenia, jest późniejszą glosą, łagodzącą napomnienie udzielone uczniom w 16,14. Odmienne zakończenia Ewangelii Marka dodano do szeregu rękopisów, ponieważ kopiści uważali 16,1-8 za nieodpowiednie zamknięcie księgi. Wykazanie, że żadne z dłuższych zakończeń nie jest dziełem Marka, nie oznacza, że zakończył on swoją Ewangelię na wersecie 16,8. Końcowa część mogła się bowiem składać z opowiadań o ukazywaniu się Zmartwychwstałego, które zaginęły. Równie dobrze inne przyczyny mogły przeszkodzić Markowi w dokończeniu Ewangelii. Istnieją jednak poważne literackie i teologiczne argumenty przemawiające za hipotezą, że Ewangelia Marka kończyła się na 16,8.

15-18. Do znaków ery mesjańskiej przepowiedzianych przez Izajasza należało uzdrawianie chorych, odzyskiwanie mowy przez niemych (Iz 35,5-6) oraz to, że Boży lud będzie składał o Nim świadectwo (Iz 43,10). Moc dana wierzącym przypomina tę, którą udzielono wielu prorokom Starego Testamentu.

19-20. Zarówno Żydzi, jak i Grecy, którzy czytali Ewangelię Marka, mogli skojarzyć sobie tę scenę ze wstąpieniem wielkiego bohatera do nieba (np. Herkulesa lub, w żydowskiej tradycji pobiblijnej, Mojżesza), jednak zasiadanie Jezusa po Bożej prawicy wykracza poza ramy tego obrazu, co oznacza, że Jezus piastuje pełnię Boskiej władzy (Ps 110,1).