NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA - ROK C

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Ta zaś nadzieja nas nie zawodzi, bo miłość Boga ku nam rozlała się w naszych sercach za sprawą Ruach Ha-Kodesz, który został nam dany. Bo gdyśmy jeszcze byli bezradni, we właściwym czasie Mesjasz umarł za bezbożnych. A rzadko się zdarza, żeby ktoś oddawał życie nawet za kogoś sprawiedliwego, choć możliwe, że ktoś zdobyłby się na odwagę, aby umrzeć za człowieka naprawdę dobrego. Lecz Bóg dowodzi swojej miłości do nas poprzez to, że Mesjasz umarł za nas, kiedyśmy jeszcze byli grzesznikami. A ponieważ dzięki Jego krwawej ofierze śmierci zostaliśmy teraz uznani za sprawiedliwych, to o ileż bardziej zostaniemy przez Niego ocaleni od gniewu sądu Bożego! Bo jeśli przez śmierć Jego Syna zostaliśmy pojednani z Bogiem, kiedyśmy byli wrogami, to o ileż bardziej zostaniemy ocaleni przez Jego życie, skoro już zostaliśmy pojednani! A nie tylko zostaniemy ocaleni w przyszłości, lecz już teraz szczycimy się Bogiem, bo dokonał dzieła przez naszego Pana Jeszuę Mesjasza, przez którego to pojednanie już otrzymaliśmy.

(Rz 5,5-11)

5. Ta nadzieja nas nie zawodzi, dosłownie: "nie przynosi nam wstydu" (por. Psalm 22,6 [5]; 25,21 [20]), a tak by się stało, gdybyśmy mieli nadzieję fałszywą; bo miłość Boga ku nam (w. 8) rozlała się w naszych sercach za sprawą Ruach Ha-Kodesz (Ducha Świętego), który jest w pełni Bogiem (2 Kor 3,17-18zK) i został nam dany jako wypełnienie jeszcze innej obietnicy (Ezechiel 36,27; J 14,16.26; 15,26; 16,7.13; Dz 1,8; 2,4), gwarantuje zatem, że Bóg dotrzyma również i tej obecnej obietnicy, aby nas wskrzesić. O dodatkowej pewności, że Bóg dotrzyma swych obietnic i nie dopuści, aby nasza nadzieja zawiodła - zob. 8,31-39zK; 9,1-11,36K. Rozdział 8 omawia rolę Ducha Świętego.

6. We właściwym czasie (por. Ga 4,4) Mesjasz umarł za bezbożnych, jak zapowiedział Izajasz 53 (zwłaszcza w. 6 i 12) i jak zapowiedział On sam (Mk 10,45; J 10,12.17-18; 1 J 3,16).

9-10 Dzięki Jego krwawej ofierze śmierci, dosłownie "przez Jego krew"; zob. 3,25zK. Prawdy z 4,25 zostają tutaj wyrażone ponownie za pomocą argumentu typu kal w'chomer (zob. Mt 6,30K). Jeśli śmierć Jeszui dokonuje tak wiele, to o ileż więcej dokona Jego życie! Ten sam rodzaj argumentacji zastosowano w Liście do Rzymian w czterech innych miejscach: w. 15 i 17 oraz w 11,12 i 24; zob. też 3,19K.

EWANGELIA

Jeszua powiedział p'ruszim i nauczycielom Tory tę przypowieść: "Jeśli ktoś z was ma sto owiec i zgubi jedną z nich, czy nie zostawia pozostałych dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustkowiu i nie idzie szukać zagubionej, aż ja znajdzie? A kiedy już ją znajdzie, radośnie zarzuca ją sobie na ramiona; a gdy wraca do domu, zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi: »Chodźcie, świętujcie ze mną, bo znalazłem moją zaginioną owcę!«. Mówię wam, że tak samo w niebie będzie większa radość z powodu jednego grzesznika, który odwróci się od swoich grzechów do Boga, niż z powodu dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych ludzi, którzy nie potrzebują się nawracać".

(Łk 15,3-7)

4-7 Metafora owiec to echo 34 rozdz. Ezechiela.

7 Sprawiedliwi ludzie, którzy nie potrzebują się nawracać, dosłownie "tacy, że nie potrzebują się nawracać". W niebie jest radość z jednego człowieka, który otwarcie grzeszył, a odczuwszy potrzebę nawrócenia, w końcu naprawdę się nawrócił. Jest jednak również radość z tych, którzy przez cały czas regularnie zwracając się do Boga ze skruchą (1 J 1,9) pielęgnowali w sobie stan prawości i którym nie potrzeba skrajnego, przeorywającego duszę doświadczenia nawrócenia, jakie przeżywa często osoba niezbawiona, "zgubiona owca", kiedy zwraca się do Boga, odwracając się od życia w grzechu. Jeszua z pewnością nie uważa utyskujących p'ruszim i nauczycieli Tory, do których mówi za osoby w takim właśnie stanie prawości, stara się więc skruszyć ich błędne przekonanie o tym, że sprawiedliwość polega na przestrzeganiu pewnego zestawu zasad i może obyć się bez szczerej, serdecznej ufności względem Boga (por. J 9,40-41zKK).

------------------------------------

nauczyciele Tory - uczeni w Piśmie
p'ruszim - faryzeusze