XVIII NIEDZIELA ZWYKŁA - ROK C

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Jeśli zostaliście wskrzeszeni z Mesjaszem, to dążcie do tego, co na górze, gdzie Mesjasz zasiada po prawicy Boga. Skupcie myśli na tym, co na górze, a nie na tym, co tu, na ziemi. Bo umarliście i wasze życie jest ukryte wraz z Mesjaszem w Bogu. Kiedy ukaże się Mesjasz, który jest naszym życiem, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale!
Dlatego uśmierćcie ziemskie elementy waszej natury - rozwiązłość, nieczystość, pożądliwość, złe pragnienia i chciwość (która jest rodzajem bałwochwalstwa).
Nigdy nie okłamujcie jeden drugiego, bo zdarliście z siebie stare ja z jego zwyczajami, a przywdzialiście nowe ja, które nieustannie się odnawia w coraz pełniejszym poznaniu, coraz bliżej obrazu swego Stwórcy. Nowe ja nie dopuszcza podziałów na nie-Żydów i Żydów, obrzezanych i nieobrzezanych, obcych, dzikich, niewolników i wolnych, przeciwnie - to Mesjasz jest wszystkim we wszystkich.

(Kol 3,1-5.9-11)

1-5 Wersety te przypominają J 17,14-19 - zalecają nie oderwanie się od świata i unikanie go, ale zachowanie świętości pośród świata. W sposób pozytywny przekazują to samo przesłanie co negatywne ostrzeżenie w 2,16-23zKK. Por. Rz 6,1-23; 8,1-13. Na temat Psalmu 110 - zob. Mt 22,44K. (Mt 22,44 Cały Psalm 110 jest uważany za mesjański, a w Nowym Testamencie odwołuje się do niego częściej niż do któregokolwiek innego fragmentu Tanach; oprócz tego miejsca w 26,64; Mk 12,36; Łk 20,42; Dz 2,34-35; 1 Kor 15,25; Ef 1,20; Kol 3,1; Żm 1,3.13; 5,6.10; 6,20; 7,17.21; 8,1; 10,12; 12,2; Ke 3,22).

10 Przywdzialiście nowe ja, jak w Ef 4,24; por. 2 Kor 5,17 i Ga 6,15.

Coraz pełniejsze poznanie. Element Sza'ulowej polemiki z gnostykami; zob. 1,19K; 2,2-3K.

Obraz swego Stwórcy, zob. 1,15zK.

11 Dosłowne tłumaczenie w. 10b-11: [...] odnawiane do pełnego poznania według obrazu Tego, który go stwarza, gdzie nie ma miejsca na Greka i Żyda, obrzezanie i nieobrzezanie, barbarzyńcę, Scytę, niewolnika, wolnego, lecz Mesjasz jest wszystkim we wszystkim. Vincent pisze:
Na brzmienie tej wzmianki wpłynęły prawdopodobnie warunki panujące w Kościele koloskim, w którym błąd - o charakterze po części judaistycznym i rytualnym - przybrał postać przymuszania do obrzezania, przeświadczenie o posiadaniu wyższej wiedzy skutkowało pogardą dla nieokrzesanych barbarzyńców i jak wszędzie panował rozdział panów od niewolników (M.R.Vincent, Word Studies in the New Testament, 1888).
Sens tego fragmentu jest zatem taki, że wśród wierzących zasadniczo nie sposób wyróżnić Żydów czy nie-Żydów, lecz że takie rozróżnienie nie może być podstawą podziałów. Podstawa równości wierzących wszelkiego rodzaju zostaje tutaj określona jako fakt, że to Mesjasz jest w nich wszystkich tym, który nadaje wszystkiemu znaczenie (ponieważ On "jest naszym życiem" - w. 4). Odniesienia do innych wypowiedzi Sza'ula o równości między Żydami i nie-Żydami oraz omówienie, co ona oznacza (i czego nie oznacza) dla judaizmu mesjanicznego - zob. Ga 3,28zK.

EWANGELIA

Ktoś z tłumu powiedział do Jeszui: "Rabbi, powiedz mojemu bratu, żeby się ze mną podzielił majątkiem, jaki dostaliśmy w spadku". Lecz Jeszua odrzekł mu: "Przyjacielu, kto ustanowił mnie sędzią czy rozjemcą między wami?". A ludziom powiedział: "Uważajcie, żeby się strzec przed wszelką postacią chciwości, bo nawet jeśli ktoś jest bogaty, jego życie nie sprowadza się do tego, co posiada". I dał im taki przykład: "Był człowiek, którego ziemia dawała duże plony. Zastanawiał się on: »Co mam zrobić? Nie mam dość miejsca na wszystkie moje zbiory«. I rzekł: »Zrobię tak: zburzę swoje spichlerze i zbuduję większe, i zgromadzę tam całą swoją pszenicę i inne dobra. A potem powiem sobie 'Masz szczęście! Odłożyłeś sobie duże zapasy, które wystarczą na wiele lat. Nic się już nie przejmuj! Jedz! Pij! I baw się dobrze!'«. Lecz Bóg powiedział mu: »Głupcze! Jeszcze tej nocy umrzesz! A dobra, które sobie zgromadziłeś, komu przypadną?«. Tak też jest z każdym, kto gromadzi bogactwa dla siebie, a nie jest bogaty dla Boga".

(Łk 12,13-21)

13-34 Trudno o coś bardziej trafnego i na czasie niż te słowa o naturze, pochodzeniu i leku na chciwość.

13-14 Rabbi, powiedz mojemu bratu [...] Tradycyjnie rabin nie był duchownym, ale osobą nauczającą wartości i zwyczajów żydowskich i dlatego był uważany za autorytatywnego rozjemcę w codziennych sporach prawnych i etycznych. Dopiero od czasów XVIII- i XIX-wiecznej Haskali (Oświecenie), zrodzonej na podłożu świeckim, zaczęli rabini uchodzić - podobnie jak katoliccy księża i protestanccy pastorzy - za marginalne postaci w świeckim, rzekomo prawdziwym świecie. Czyniąc jednak aluzję do Księgi Wyjścia 2,14, gdzie Mosze uczynił siebie władcą i sędzią nad rodakami, Jeszua nie przyjmuje roli rozjemcy, chcąc wystawić na próbę motywy kierujące człowiekiem, który Go o to prosił. Pośrednio oznacza to również odmowę spełnienia tej prośby.

15-21 Jeszua kieruje swoje uwagi do ludzi, czyli najwyraźniej uznał postawę tego człowieka za typową.