XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA - ROK C

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Przypominam ci, abyś rozniecił płomień daru Bożego, jaki otrzymałeś za pośrednictwem mojej s'michy. Bo Bóg dał nam Ducha, który rodzi nie bojaźń, ale moc, miłość i opanowanie. Nie wstydź się zatem składać świadectwa o naszym Panu ani o mnie, Jego więźniu. Przeciwnie, przyjmuj swój udział w znoszeniu pohańbienia ze względu na Dobrą Nowinę. Bóg da ci siłę do tego. Podążaj za zdrowym nauczaniem, które ode mnie słyszałeś, z ufnością i miłością, którą masz w Mesjaszu Jeszui. Pilnuj tego wielkiego skarbu, który został ci powierzony, z pomocą Ruach Ha-Kodesz, który w nas mieszka.

(2 Tm 1,6-8.13-14)

6-7. Por. 1 Tm 4,14K; na temat s'michy (nałożenia rąk) zob. Mt 21,23K. Niełatwo jest rozniecić płomień daru Bożego, łatwiej jest czekać biernie, aż sam się rozpali. Taka apatia i lęk muszą zostać pokonane przez Ducha Świętego, który rodzi nie bojaźń, ale - pokonawszy ją - moc, miłość i opanowanie (nieco mylne jest tutaj tłumaczenie a sound mind w KJV [podobnie jak "trzeźwe myślenie" w BT]). Por. Rz 8,15; 1 Tm 4,12; 1 J 4,18.

8 Nie powinniśmy się wstydzić składania świadectwa o Jeszui (Rz 1,16; 10,8b-10K) ani znajomości z jego sługami, nawet jeśli są w więzieniu, znosząc pohańbienie. Wzorem dla nas niech będzie Onezyfor (w. 16). Sza'ul pisze więcej na ten temat w 2,3-7. Niniejszy werset ma znaczenie zwłaszcza dla Żydów mesjanicznych, ponieważ niewierzący szczególnie często patrzą nas pogardliwie lub podejrzliwie. Powinniśmy przyjąć swój udział w tym, wiedząc, że Bóg da nam siłę do tego, ponieważ On dał nam wszystko, co mamy cennego (w. 9).

13-14 Zdrowe nauczanie, tożsame z wiarą (1 Tm 3,9.16; 4,1.6; Jd 3), to wielki skarb, którego należy pilnować. Niezbędny jest do tego Duch Święty, Ruach Ha-Kodesz, który w nas mieszka.

(Mt 21,23 Hebrajskie słowo s'micha - czyli greckie exousia ("władza") - oznacza wkładanie rąk podczas ceremonii ordynowania sędziego, starszego lub rabina. Wkładanie rąk jest w Tanach aktem symbolizującym powierzenie czy przekazanie jakiegoś urzędu wraz ze związanymi z nim obowiązkami i przywilejami, co miało obrazować Boże obdarowanie błogosławieństwami i darami potrzebnymi do danego dzieła. W judaizmie praktykę tę wywodzi się od aktu ordynowania przez Mojżesza Jozuego i siedemdziesięciu starszych (Liczb 11,16-17; 24-25; 27, 1818-23; Powtórzonego Prawa 34,9; zob. też Dz 8,17; 9,17; 13,3; 19,6; 28,8; 1 Tm 4,4; 5,22; 2 Tm 1,6). [...]).

EWANGELIA

Wysłannicy powiedzieli Panu: "Powiększ naszą ufność". Pan odrzekł: "Gdybyście mieli ufność tak maleńką jak ziarnko gorczycy, moglibyście powiedzieć temu drzewu figowemu: »Wyrwij się z korzeniami i zasadź się w morzu!«, a posłuchałoby was. Jeśli jeden z was ma niewolnika, który dogląda owiec lub orze, to kiedy wraca on z pola, czy powie mu: »Chodź tu, usiądź sobie i jedz«? Nie, powie: »Przygotuj mi wieczerzę, przebierz się do pracy i usługuj mi, aż skończę jeść i pić. Potem możesz sam zjeść i napić się«. Czy dziękuje on niewolnikowi za to, że zrobił to, co mu nakazano? Nie! Tak samo jest z wami - kiedy zrobiliście wszystko, co wam nakazano, powinniście powiedzieć: »Jesteśmy zwykłymi niewolnikami, wypełniliśmy tylko nasz obowiązek«".

(Łk 17,5-10)

10 Jesteśmy zwykłymi niewolnikami, niezasługującymi na podziękowania i nagrody. Chodzi nie o to, że Bóg chciałby poniżać swe sługi jak niewolników, ale że ten, kto wie, iż posłuszeństwo wobec Niego to kwestia obowiązku, powinien wyzbyć się pychy.

------------------------------------

Ruach Ha-Kodesz - Duch Święty
s'micha - umocowanie, nałożenie rąk, wyświęcenie