XXVIII NIEDZIELA ZWYKŁA - ROK C

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Pamiętaj o Jeszui Mesjaszu, wskrzeszonym z martwych, który był potomkiem Dawida. To jest ta Dobra Nowina, którą głoszę i dla której cierpię, i to nawet kajdany - ale Słowo Boże nie da się spętać kajdanami! Dlaczego to wszystko wytrzymuję? Ze względu na tych, których wybrano, tak aby i oni mogli dostąpić wyzwolenia, które przychodzi przez Mesjasza Jeszuę, wraz z wieczną chwałą. Oto stwierdzenie, któremu możesz zaufać: Jeśli umarliśmy z Nim, będziemy też z Nim żyli. Jeśli wytrwamy, będziemy też z Nim panowali. Jeśli się Go zaprzemy, i On się nas zaprze. Jeśli my jesteśmy niewierni, On pozostaje wierny, bo nie może zaprzeć się sam siebie.

(2 Tm 2,8-13)

8. Por. Rz 1,3-4, z podobnym podsumowaniem Dobrej Nowiny. Sza'ulowe określenie "wskrzeszony z martwych" zapowiada obalenie przez niego nauki Hymenaja i Fileta (w. 17-18).

10. Por. 1 Kor 9,19.22b-23.

11-13. Podobnie jak Flp 2,6-11 i 1 Tm 3,16, to również jest hymn. Werset 11 (por. Rz 6,5) odnosi się do herezji o zmartwychwstaniu z w. 18, a w. 12-13 - do obaw Tymoteusza. Jeśli wytrwamy, będziemy też z Nim panowali, według Ap 3,21 i 20,4. Jeśli się Go zaprzemy, i On się nas zaprze, według Mt 10,33 i Łk 12,8-9. Nawet jeśli my jesteśmy niewierni, On pozostaje wierny, zgodnie ze swymi obietnicami; zob. Rz 3,3-4zK; 9,6azK.

(Rz 3.3-4 "Jeśli Nowy Testament mówi prawdę, czemu mój rabin w niego nie wierzy?". Sza'ul, rabin z Tarsu, udziela poprawnej odpowiedzi na to popularne wśród Żydów pytanie: prawdziwość Słowa Bożego (w. 2) nie jest zależna od tego, kto w nie wierzy; prawda ostoi się sama. Jeśli niektórzy z nich byli niewierni słowom Boga (albo "nie wierzyli" im), cóż z ego? Czy ich niewierność (albo "niewiara", "brak ufności") unieważnia wierność Bożą? Nigdy w życiu! Bóg byłby wierny, nawet gdyby każdy okazał się kłamcą! Nawet społecznie i religijnie umotywowana niewiara społeczności żydowskiej jako całości, poczynając od czasów Sza'ula aż do dziś, nie ujmuje Słowu Bożemu ani joty prawdziwości. Wbrew ogólnemu żydowskiemu odrzuceniu Słowa Bożego wyrażonego w Nowym Przymierzu pojedynczy Żyd może sam się przekonać o jego prawdziwości i niezmienności. A wynik takich poszukiwań będzie niewątpliwy: Bóg byłby wierny, nawet gdyby każdy okazał się kłamcą [...].)

EWANGELIA

Zmierzając do Jeruszalaim, Jeszua przechodził przez pogranicze Szomron i Galil. Kiedy wszedł do jednej z miejscowości, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu mężczyzn cierpiących na cara'at. Stanęli w pewnej odległości i zawołali: "Jeszuo! Rabbi! Ulituj się nad nami!". Widząc ich, powiedział: "Idźcie i niech was zbadają kohanim!". A gdy szli, zostali oczyszczeni. Jeden z nich, gdy tylko spostrzegł, że został uzdrowiony, zawrócił, głośno chwaląc Boga, i upadł na twarz u stóp Jeszui, aby Mu podziękować. A był on z Szomron. Jeszua powiedział: "Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest pozostałych dziewięciu? Czy nie było nikogo innego, kto by zawrócił, aby oddać chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?". A do człowieka z Szomron rzekł: "Wstań, możesz odejść. Twoja ufność cie ocaliła".

(Łk 17,11-19)

12 Stanęli w pewnej odległości, ponieważ Tora wymaga, aby ludzie z cara'atem separowali się od reszty ludu (Kapłańska 13,45-46; Liczb 5,2).

14-19 To bardzo ciekawa historia, a oto jeden ze sposobów jej zrozumienia. Wszystkich dziesięciu zaufało Jeszui na tyle, aby spełnić Jego polecenie: Idźcie i niech was zbadają kohanim! (w. 14), wiedząc, że zbadanie przez kapłana jest wymagane po uzdrowieniu, mimo że przecież nie zostali wtedy jeszcze uzdrowieni (zob. Mt 8,1-4zKK). Wszystkich dziesięciu miało dość ufności w Jeszuę, aby zostać uzdrowionym, ale tylko jeden okazał Jeszui wdzięczność i oddał chwałę Bogu. Tego rodzaju ufność nie tylko go uzdrowiła, ale i zbawiła (ocaliła, w. 19).

(Mt 8,1-4 W I wieku w judaizmie istniała już cała lista najważniejszych znaków, jakie powinien okazać prawdziwy Mesjasz, aby udowodnić swą tożsamość (zob. 16,1-4). Uzdrowienie trędowatego było jednym z nich. Innym było wyrzucenie demona powodującego głuchotę, niemotę i ślepotę (12,22-23zK). Inne znaki i odniesienia mesjańskie - zob. 11,2-6 oraz J 6,25-33; 9,1-41; 11 1-25.)

16.18 Z Szomron [...] ten cudzoziemiec. Zob. 9,53K; 10,33K; J 4,9zK.

------------------------------------

cara'at - poważna choroba skóry
Galil - Galilea
Jeruszalaim - Jerozolima, Jeruzalem
kohanim - kapłani
Szomron - Samaria