II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU - ROK A

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Przyjmuj swój udział w znoszeniu pohańbienia ze względu na Dobrą Nowinę. Bóg da ci siłę do tego, bo On nas wyzwolił i wezwał do życia w świętości jako swój lud. Stało się to nie ze względu na nasze uczynki, ale z powodu Jego własnego zamiaru i łaski, jaką dał nam, którzy jesteśmy zjednoczeni z Mesjaszem Jeszuą. Uczynił to zanim zaczął się czas, ale obwiesił to publicznie dopiero teraz przez objawienie się naszego Wyzwoliciela, Mesjasza Jeszui, który obalił śmierć, a przez Dobrą Nowinę odsłonił życie i nieśmiertelność.

(2 Tm 1,8b–10)

8. Nie powinniśmy się wstydzić składania świadectwa o Jeszui (Rz 1,16; 10,8b-10K) ani znajomości z Jego sługami, nawet jeśli są w więzieniu, znosząc pohańbienie. Wzorem dla nas niech będzie Onezyfor (w. 16). Sza'ul pisze więcej na ten temat w 2,3-7. Niniejszy werset ma znaczenie zwłaszcza dla Żydów mesjanicznych, ponieważ niewierzący szczególnie często patrzą na nas pogardliwie lub podejrzliwie. Powinniśmy przyjąć swój udział w tym, wiedząc, że Bóg da nam siłę do tego, ponieważ to On dał nam wszystko, co mamy cennego (w. 9-10).

9-10. Ewangelia w pigułce. Bóg nas wyzwolił (zob. Tm 1,1K) od kary śmierci wiecznej, jaka się nam należała za nasze grzechy - to już czas przeszły. Teraz wezwał nas On do życia w świętości, a nie do folgowania sobie (3,2-5). To zbawienie nastąpiło nie ze względu na nasze uczynki, bo nie zapracowaliśmy na nie i nie możemy niczego od Boga żądać (Rz 1,16-8,39; Ef 2,8-10). Ono wynika z Jego własnego zamiaru, to tutaj ma źródło łaska, jaką dał nam, którzy jesteśmy zjednoczeni z Mesjaszem Jeszuą. Ów zamiar Boży istniał i łaska ta została darowana, jeszcze zanim zaczął się czas (zob. Ef 1,3-14; Ap 13,8), ale przed ludźmi było to zakryte. Ale dopiero teraz, gdy w czasie przez siebie wybranym (Rz 5,6; Ga 4,4; 1 Tm 2,6), obwieścił On to (Ef 3,3-4,9; Kol 1,26) przez objawienie się Mesjasza Jeszui, naszego Wyzwoliciela (taka jest rola Boga - w. 9), który obalił śmierć i odsłonił to życie i nieśmiertelność, które staną się naszym udziałem w przyszłości (por. 1,1; 2,18). Oto jest ta Dobra Nowina, Ewangelia, w której każdy może mieć udział przez ufność, miłość i posłuszeństwo jej nauce (w. 13).

EWANGELIA

Jeszua wziął Kefę, Ja'akowa i jego brata Jochanana i zaprowadził ich potajemnie na wysoką górę. A kiedy patrzyli, zaczął się zmieniać - Jego twarz jaśniała jak słońca, a ubranie stało się białe jak światło. I spojrzeli, i zobaczyli Moszego i Elijahu, jak z Nim rozmawiają. Kefa odezwał się do Jeszui: "Dobrze, że tu jesteśmy, Panie. Jeśli chcesz, rozstawię trzy namioty - jeden dla Ciebie, jeden dla Moszego i jeden dla Elijahu". Kiedy jeszcze mówił, otoczył ich jasny obłok, a głos z obłoku rzekł: "Oto mój Syn, którego miłuję, w którym znajduję upodobanie. Słuchajcie Go!". Usłyszawszy to, talmidim tak się przerazili, że upadli na twarze. Ale Jeszua podszedł i dotknął ich. "Wstańcie! - powiedział. - Nie bójcie się". Więc otworzyli oczy, spojrzeli i zobaczyli tylko samego Jeszuę.
Kiedy schodzili z góry, Jeszua nakazał im: "Nie mówcie nikomu, coście widzieli, aż Syn Człowieczy powstanie z martwych".

(Mt 17,1–9)

2-3. Podczas tzw. Przemienienia twarz Jeszui jaśniała jak słońce, a Jego ubranie stało się białe jak światło. Dlaczego? Aby Jego chwała nie była mniejsza od chwały Moszego i Elijahu, którzy z nim rozmawiali. Według Midraszu Rabba do Powtórzonego Prawa 11,10, kiedy Bóg posłał anioła Samma'ela (zob. Jd 9K) pod koniec życia Moszego, aby pochwycił jego duszę, "ujrzał Moszego siedzącego i zapisującego Niewypowiadalne Imię Boże, a blask jego oblicza był jak blask słońca". To hagadyczne rozwinięcie tego, co mówi o nim sam Tanach: "Skóra na jego twarzy promieniała" (Wyjścia 34,29-35, BT; Nowe Przymierze ma własny midrasz na temat tego fragmentu - 2 Kor 3,7-18zKK).

5. Kolejny bat-kol; zob. 3,17zK.

Słuchajcie Go!, bo jest On "prorokiem jak Mosze" (Powtórzonego Prawa 18,15-1; Dz 3,22-23zK), którego to Mosze właśnie ujrzeliście.

9. Przemienienie potwierdziło w oczach tych trzech talmidim, że Jeszua "przyjdzie w swym Królestwie" (16,28); ale bez bardziej publicznego potwierdzenia, które nastąpiło po Jego zmartwychwstaniu (zob. 1 Kor 15,5-6), świadectwo to nie miałoby większej wartości jako dowód na tożsamość Jeszui i zrodziłoby więcej pytań, niż dostarczyło odpowiedzi. Dlatego Jeszua doradzał czasową powściągliwość w rozpowiadaniu o tym.

------------------------------------

Elijahu - Eliasz
Ja'akow - Jakub
Jochanan - Jan, Joanan
Kefa - Kefas, Piotr
Mosze - Mojżesz
talmidim - uczniowie