NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA - ROK A

Tekst i komentarz z Komentarza Żydowskiego do Nowego Testamentu. David H. Stern. Oficyna Wydawnicza Vocatio. Warszawa 2004

II CZYTANIE

Ukochani przyjaciele, kochajmy się wzajemnie, bo miłość jest od Boga, a każdy, kto kocha, ma Boga za Ojca i zna Boga. Ci, którzy nie kochają, nie znają Boga, bo Bóg jest miłością. W ten sposób Bóg okazał wśród nas swą miłość: swego jedynego Syna posłał Bóg na świat, abyśmy przez Niego mogli mieć życie. Oto, czym jest miłość: nie że myśmy ukochali Boga, ale że On ukochał nas i posłał swego Syna, aby był kapparą za nasze grzechy.
Ukochani przyjaciele, jeśli Bóg w ten sposób nas ukochał, my podobnie powinniśmy kochać się wzajemnie. Nikt nigdy Boga nie widział. Jeśli kochamy się wzajemnie, Bóg pozostaje zjednoczony z nami, a nasza miłość do Niego osiągnęła w nas swój cel. W ten sposób wiemy, że pozostajemy zjednoczeni z Nim, a On z nami: udzielił nam On ze swego Ducha. Ponadto widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał swego Syna jako Wyzwoliciela świata. Jeśli ktoś uznaje, że Jeszua jest Synem Bożym, Bóg pozostaje w jedności z nim, a on z Bogiem. My poznaliśmy miłość, którą Bóg żywi do nas, i zaufaliśmy jej. Bóg jest miłością, a ci, którzy trwają w tej miłości, trwają w jedności z Bogiem, Bóg zaś trwa w jedności z nimi.

(1 J 4,7-16)

8. Bóg jest miłością. (także werset 16). To proste zdanie ucieleśnia najgłębszą z głębokich prawd religijnych, lecz jakże łatwo wypaczyć je w naiwny slogan, sugerujący, że Bóg to coś w rodzaju unoszącego się w powietrzu kłębka puchu: miłość, która wszystko akceptuje i niczego nie osądza. Jest to rozumienie błędne z dwóch przyczyn: (1) Miłość Boga jest nie tylko uczuciem, ale i czynem, jak tego naucza słynny werset J 3,16: Bóg tak ukochał świat, że posłał swego jednorodzonego Syna, aby umarł za nas, grzeszników, którzy potrzebowali ocalenia (por. w. 12 oraz Ap 3,16-18). (2) Bóg jest nie tylko miłością, jest także sprawiedliwością i wylewa swój gniew na tych, którzy odrzucają Jego miłosierdzie (Rz 1,18-2,16; 3,19-20). Wierzący muszą głosić nie tylko miłość Boga, ale i Jego nienawiść do grzechu i nietolerowanie ludzkiej pychy, która nadużywa Jego cierpliwości - z Boga nie da się kpić (Ga 6,7).
C.S. Lewis zwraca uwagę na ciekawą zależność między samoświadomością a taką miłością, o jakiej mowa w tym rozdziale:

Nie ma żadnych powodów, by zakładać, iż samoświadomość, uznanie człowieka przez niego samego jako "ja", może istnieć inaczej niż w przeciwieństwie do czegoś "innego", co nie jest "mną". Świadomość mego "ja" pojawia się na tle środowiska, zwłaszcza społecznego, środowiska innych "ja". Gdybyśmy byli jedynie teistami, wywołałoby to pewna trudność co do świadomości Boga; ponieważ jednak jesteśmy chrześcijanami, doktryna o Trójcy Świętej poucza nas, że w Bóstwie odwiecznie istnieje coś analogicznego do "społeczeństwa" - to, że Bóg jest Miłością, nie tylko w sensie miłości platonicznej, ale ponieważ od samego początku istnieje w Nim szczególna wzajemność miłości, która stąd spływa na ludzi. (Problem cierpienia, tłum. Tadeusz Szafrański, Areopag, Katowice 1996, s. 27).

10. Kappara ("przebłaganie"). Zob. 2,1-2K.

(1 J 2,2. Jest On też kapparą - "przebłaganie, odpokutowanie, ofiara błagalna"; greckie słowo hilamos, pokrewne słowu hilastērion użytemu w Rz 3,25zK; zob. też 1,5-10K. W Jom Kipur (Dniu Przebłagania, Pojednania) to dzięki Jeszui, który jest kapparą, zostają odpuszczone grzechy. W Jom Kipur Żydzi, którzy nie przyjęli Jeszui do swojego życia, mogą ze zrozumiałych przyczyn odczuwać niepewność co do tego, czy Bóg naprawdę przebaczył im grzechy.)

12. Ludzie widzieli Jeszuę, a Jeszua jako Słowo "jest" Bogiem (J 1,1.14), mimo to Jochanan pisze, że nikt nigdy Boga nie widział. Wiara nowotestamentowa nie jest czymś tak nieskomplikowanym, jak by to chcieli widzieć niektórzy. Zob. J 1,18K.

EWANGELIA

Wtedy to Jeszua powiedział: "Dziękuję Ci, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że ukryłeś te rzeczy przed błyskotliwymi i wykształconymi, a objawiłeś je prostym ludziom. Tak, Ojcze, dziękuję Ci, że tak Ci się właśnie spodobało.
Mój Ojciec przekazał wszystko mnie. Doprawdy, nikt w pełni nie zna Syna, tylko Ojciec, i nikt w pełni nie zna Ojca, tylko Syn oraz ci, którym Syn zechce Go objawić.
Przyjdźcie do mnie, wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a dam wam wytchnienie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodny i pokorny w sercu, a znajdziecie odpoczynek dla waszych dusz. Bo moje jarzmo jest nieuciążliwe, a moje brzemię lekkie".

(Mt 11,25-30)

25-27. Jeszua wyjawia swą jedyną w swym rodzaju rolę w dziejach i w przywróceniu właściwych stosunków między ludźmi a Bogiem. Ewangelię można pojąć tylko duchowo i nie na wiele się tu zda błyskotliwość i wykształcenie; zob. 1 Kor 1,17-2,16.

28-30. W judaizmie mówi się o jarzmie Niebios, zobowiązaniu, jakie musi podjąć każdy Żyd, aby zaufać Bogu oraz o jarzmie Tory, analogicznym zobowiązaniu podejmowanym przez pobożnego Żyda, aby przestrzegać ogólnych i szczegółowych przepisów halachy. Jeszua tymczasem mówi o własnym nieuciążliwym jarzmie i lekkim brzemieniu. Te dwa rodzaje jarzma czasami przeciwstawia sobie, sugerując, że w porównaniu z judaizmem chrześcijaństwo oferuje "tanią łaskę". Te słowa Jeszui muszą jednak znaleźć się w kontekście takich Jego uwag, jak 10,38 (Łk 9,23-24). Nieuciążliwe jarzmo polega na całkowitym oddaniu się pobożności poprzez moc Ducha Świętego. Wymaga ono zatem jednocześnie i braku starań, i maksimum starań - braku starań, bo niezbędna wiara rodząca się w jednej chwili nie jest wypracowywana samodzielnie, lecz jest darem Bożym (Ef 2,8-9), oraz maksimum starań, bo nie istnieje taki stopień świętości i posłuszeństwa, który by w pełni zadowalał Boga i pozwalał nam spocząć na laurach.

Jestem [...] pokorny. Czy osoba naprawdę pokorna może w ogóle powiedzieć o sobie coś takiego? Mojżesz mógł (Liczb 12,3). Prawdziwa pokora polega na tym, aby nie mieć o sobie ani zbyt wysokiego, ani zbyt niskiego mniemania, niżby należało, i aby wiedzieć, kiedy w ogóle należy, a kiedy nie należy o sobie mówić.

29. Wytłuszczono cytat z Jr 6,16.

------------------------------------
kappara - przebłaganie