Maryja - Matka modlącego się Kościoła (Dz 1,9-14)

Czternasty werset pierwszego rozdziału Dziejów Apostolskich jest pierwszym i ostatnim miejscem gdzie wspomniana jest Maryja w tej księdze opowiadającej o pierwszych latach rozwoju pierwotnych wspólnot.

            Kontekst pojawienia się Maryi jest bardzo znaczący. Chodzi o Wniebowstąpienie Jezusa. Bowiem na samym początku Dziejów Apostolskich mamy relację o tym, co Jezus czynił przez czterdzieści dni po Święcie Paschy i o czym nauczał swoich, co mają czynić. Potem Jezus mówi: „Po niewielu dniach zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”, i po tych słowach - po wyjaśnieniu, że zasadniczą sprawą, nie jest oczekiwanie Królestwa, ale bycie Jego świadkami, ponieważ „Syn człowieczy powróci tak, jak Go widzieliśmy odchodzącego” - widzimy Go jak odchodzi w obłoku. Wiemy także, na podstawie następnego wersetu, że wydarzyło się to na Górze Oliwnej, na wschód od Jeruzalem. Mamy tu niewątpliwe nawiązanie do Księgi Ezechiela rozdział 11, kiedy to chwała Boga wychodzi z Jeruzalem, opuszcza świątynię pod postacią obłoku, kieruje się na wschód, w stronę Góry Oliwnej i wędruje, aby dotrzeć do wszystkich synów Izraela rozproszonych po świecie, tak, że teraz ich świątynia będzie wszędzie.

Tekst Dz mówi następnie o drugim okresie po wniebowstąpieniu. Po czterdziestu dniach od Paschy dokonuje się właśnie wniebowstąpienie i zaczyna się kolejne dziesięć, które wskazują na okres czasu, który ma być poświęcony na przygotowanie się do otrzymania Ducha Świętego. A zatem, co się robi w oczekiwaniu na Ducha? Co robią uczniowie?

Można powiedzieć, że postawy, jakie tutaj są ukazane, są takimi postawami, jakie powinny nam towarzyszyć przez całe nasze życie gdy chcemy doświadczyć działania Ducha Świętego.