publikacja 28.05.2020 00:00
Obraz przedstawia scenę z Dziejów Apostolskich. „Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2,2-4).
Deszcz czerwonych płomyków wylewa się na apostołów i Maryję. Widzimy je nad głowami wszystkich przedstawionych osób. Matka Boża siedzi w centrum kompozycji, a światło Ducha Świętego oświetla najmocniej Jej twarz. Wzrok widza mimowolnie skupia się więc na osobie Maryi. Tak w krajach katolickich zwykle przedstawiano zesłanie Ducha Świętego od czasów, gdy zwolennicy reformacji zaczęli kwestionować rolę Najświętszej Maryi Panny.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
Czytasz fragment artykułu
Subskrybuj i czytaj całość
już od 14,90 zł
Poznaj pełną ofertę SUBSKRYPCJI
Najnowsze w serwisie
- Niebezpieczne wdrapywanie się
- W zwyczajności Bożych niezwykłości
- USA: Dekalog we wszystkich salach lekcyjnych?
- Czy można złem czcić Boga?
- Bez Boga lichy ciągle lichym
- Kardynał zachęca do „nowego rodzaju pielgrzymek” do Ziemi Świętej
- Z Bożą pomocą słaby tytanem
- Biblijne spotkania z życiem #44
- Metryka chrztu nie wystarczy
- Kara czy nie kara?
Czerwone języki ognia