Hiob

Hiob był niezwykle bogatym i wpływowym człowiekiem. Był najbogatszym i najwybitniejszym spośród wszystkich ludzi Wschodu. – 1, 3. Osiągnął w życiu wszystko, czego można sobie wymarzyć. Wielki sukces, pozycję społeczną, ogromny majątek, idealną rodzinę. Ale nade wszystko był człowiekiem niezmiernie i niezłomnie prawym. Nawet sam Bóg stwierdził, że: „nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on” – 1, 8. A jednak…

Szatan w podstępny sposób kwestionuje prawość Hioba. Przekonuje Boga, iż dobroć i gorliwość religijna Hioba są tylko wyrazem wdzięczności za moc błogosławieństw, którymi obdarzyła go Opatrzność. Diabelski podstęp się powiódł i Bóg zezwolił Szatanowi na odebranie bogactw swojemu słudze, zezwolił nawet na śmierć jego wszystkich dzieci. Jedynie na samego Hioba szatan nie mógł podnieść ręki.

Pomimo niewypowiedzianej tragedii, Hiob pozostał wierny Bogu, wychwalając Go i akceptując wyroki Boże: „Dał Pan i zabrał Pan” -1, 21. Nawet żona opuściła go, złorzecząc, aby przeklął Boga i umierał. Osamotnionego odwiedzają przyjaciele. Wydaje im się, że rozumieją zamiary Boże. Ludzki akt pychy spowodował reakcję Boga, który strofuje „przyjaciół”, że źle zrozumieli Jego intencje i nie mówili o Nim prawdy. Bóg zdaje się mówić: „kim ty jesteś, czy możesz zrozumieć wyroki Boskie? Twoje problemy są niczym w skali całego wszechświata”! Nic nie rozumiesz i nigdy nie będziesz w stanie pojąć istoty istnienia i decyzji jakie Bóg podejmuje!” Hiob z pokorą wyznaje swoją winę, że chciał być zbyt mądry w obliczu Majestatu. Ta postawa spowodowała, że Bóg rehabilituje go przed całym światem, oczyszcza z trądu, na nowo obdarza go dziesiątką potomstwa. Przywraca mu utracony majątek. Co więcej, jest teraz po dwakroć bogatszy. Przywrócił mu też utraconą pozycję społeczną i obdarzył długim życiem. „I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat” – 42, 16.

O czym jest Księga Hioba? O cierpieniu? Być może. O niezłomności sługi Bożego? Zdecydowanie. O odwiecznym pytaniu, dlaczego nieszczęścia przytrafiają się ludziom prawym? A może o czymś zupełnie innym? O pokorze! Tragedia jaka spotkała bohatera, jest wpisana w każde zdanie. A mimo to wydaje się drugoplanowa. Dramat Hioba to elegia o wielkości Boga. Celem opowieści jest ukazanie złożoności Bożych zamysłów, a na tym tle małość człowieka, naszą próżność, kiedy wydaje się nam, że już wszystko wiemy i rozumiemy. Zamiarem Boga jest uświadomienie nam wszystkim, abyśmy nie byli zbyt mądrzy i nie próbowali zrozumieć wydarzeń, które mają miejsce w naszym życiu. Zbyt głęboka analiza faktów, w tym religijnych nie prowadzi do prawdziwej mądrości. Pokora i prostota wydają się być tą jedyną drogą prowadzącą do szczęścia i zrozumienia świata. Najbardziej niesprawiedliwa sytuacja może się okazać jedynie słuszna. Narzekanie, szukanie winy, prowadzi do frustracji.

A więc, czy Bóg zezwolił, bo sam tego nie sprawił, na cierpienia niewinnego człowieka dla ukazania swojej chwały? Ależ tak. Bóg ma pełną kontrolę nad całym światem i zawsze może najgorszą sytuację przemienić w niewyobrażalne szczęście. Dlatego nie oceniajmy dnia przed zachodem słońca. Nie podsumowujmy naszego życia, kiedy przed nami jeszcze tyle lat. Zazwyczaj, aby dojść na szczyt, musimy przejść przez dolinę. Nie zapominajmy o tym, gdy jesteśmy na samym dnie. Kiedy życie nam się rozsypało. Nie można oceniać życia na podstawie tego, gdzie się dziś znajdujemy. Ważne jest to, dokąd zmierzamy. Kłopoty i cierpienia nie muszą być karą za przewinienia. Zazwyczaj są lekcją życia, lekcją pokory. Już Seneka pisał, że jest mu szkoda ludzi, którzy nigdy w życiu nie musieli mierzyć się z przeciwnościami. Hiob został wywyższony dopiero wtedy, kiedy zauważył swoją małość i przyznał, że niczego nie rozumiał.

Bóg nad wszystkim czuwa, a my nie jesteśmy w stanie zrozumieć wszystkiego. Tego właśnie uczy nas Księga Hioba.

Andrzej Dańkowski - autor książki KSIĘGI MĄDROŚCI