- Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?

- Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga!

- Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie. Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu.

Krótki dialog. Kilka zdań pokazujących jak różne są kryteria Boga i ludzi. Jezus mówi o tym, co namacalne, doświadczalne, widoczne dla wszystkich. Mówi o tym, czego nie sposób uznać za zło, chyba że w bardzo pokrętny sposób. Co więcej: to dobro nie tylko widoczne jest gołym okiem, ale i zostało zapowiedziane przez proroka Izajasza. Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń i język niemych wesoło krzyknie – wołał prorok. Czy uczeni w Piśmie o tym zapomnieli?

Niekoniecznie. Oni po prostu mieli własne zdanie na temat Boga i Mesjasza, który miał nadejść. Byli tak pewni, że tego swojego przekonania nie weryfikowali. Nie konfrontowali ani z Pismem, ani z rzeczywistością. A jeśli konfrontowali, to tylko według przyjętych wcześniej założeń, w których nie mieściło się…

Przekonanie, że znamy Boga, grozi nam także dzisiaj. Także dzisiaj możemy oślepnąć na rzeczywistość, nazywać dobro złem, mieć uszy a nie słyszeć Boga. Starannie odsiewać to wszystko w Bożym Słowie, co nie pasuje do naszego szablonu.

Czy tak wiele nam czasem brakuje, by postąpić jak oni – porwać kamienie by w imię wierności Bogu ukamieniować… Boga, którego wyznajemy?

Rachunek sumienia

1. Czy jestem otwarty na Słowo? Czy słucham, by usłyszeć co Bóg do mnie mówi, czy żeby otrzymać potwierdzenie tego, co myślę?
2. Czy jestem otwarty na dobro? Czy potrafię je widzieć i docenić w świecie – w drugim człowieku – może we własnym przeciwniku? 

Rozważaj i słuchaj