Ten sam (abba Rufus) mówił, że był pewien starzec, który miał dobrego ucznia, ale nie dbał o niego i wyrzucił go z celi razem z jego płaszczem. A brat usiadł na zewnątrz i czekał cierpliwie. Starzec otworzył drzwi i znalazł go tam siedzącego; wtedy padł mu do nóg, mówiąc „Ojcze, twoja pokora i wielkoduszność zwyciężyła moje niedbalstwo. Wejdź do środka: odtąd ty jesteś starcem i ojcem, a ja jestem młodszy i uczeń”. (800)

Opowiadano o abba Janie Persie, że kiedyś wpadli do niego zbóje, a on wziął misę i zabrał się do umywania im nóg. Na to wstyd ich przejął i nawrócili się (418).

Myśli zostały wybrane z: Apoftegmaty Ojców Pustyni, Kraków 1994 (Źródła Monastyczne, t. 4). Wybrał xwl.

Kilku starców przyszło, by zobaczyć się z Abba Pojmenem. Rzekli do niego: „Powiedz nam, czy kiedy widzimy braci drzemiących podczas nabożeństwa, powinniśmy ich uszczypnąć, żeby się obudzili?” Abba Pojmen odpowiedział: „Gdybym ja zobaczył śpiącego brata, ułożyłbym jego głowę na moich kolanach i pozwoliłbym mu spać dalej”.

Brat, który zgrzeszył, został przez duchownego usunięty z kościoła. Wtedy Abba Besarion wstał i poszedł za nim, mówiąc: „Ja też jestem grzesznikiem”.

Pewnego razu w Scetis jeden z braci dopuścił się grzechu i starsi posłali po Abba Mojżesza. On jednak nie chciał z nimi pójść. Wtedy kapłan posłał mu wiadomość: „Przyjdź, gdyż wszyscy na ciebie czekają.” Abba Mojżesz wstał więc i ruszył w drogę. Wziął stary, dziurawy koszyk, napełnił go piaskiem i poniósł na plecach. Ludzie, którzy wyszli mu na spotkanie, zapytali: „Co to znaczy, ojcze?”, a starzec odpowiedział: „Moje grzechy idą za mną, ale ja ich nie widzę. A dzisiaj przyszedłem, by sądzić przewinienia innego człowieka”. Kiedy to usłyszeli, bez słowa wybaczyli bratu, który zgrzeszył.

Gdy Abba Makariusz przebywał w Egipcie, zobaczył, jak pewien człowiek z mułem kradnie jego dobytek. Wtedy, jak gdyby go to nie dotyczyło, pomógł złodziejowi załadować wszystko na grzbiet muła i posłał go w drogę słowami: „Nic nie przynieśliśmy ze sobą na świat i niczego zeń nie zabierzemy. Bóg dał i wziął, i stało się zgodnie z Jego życzeniem. Błogosławiony niech będzie Pan we wszystkim.”

Pewnego razu bandyci wtargnęli do pustelni pewnego starca i powiedzieli: „Przyszliśmy zabrać wszystko, co masz w celi”. On zaś rzekł: „Zabierzcie wszystko, co zobaczycie, dzieci”. Wtedy zabrali wszystko, co znaleźli w celi, i odeszli. Zostawili jednak niewielką torbę, która nie rzucała się w oczy. Starzec podniósł ją i pobiegł za nimi, wołając: „Dzieci, zabierzcie też to! Zapomnieliście tego!” Złodzieje byli naprawdę zdumieni zachowaniem starca i przynieśli wszystko z powrotem. Wszyscy żałowali swego czynu i mówili jeden do drugiego: „On zaprawdę jest mężem Bożym”.

Abba Ksantias rzekł: „Pies jest lepszy ode mnie, gdyż również potrafi kochać, ale nikogo nie osądza”.


I moje ulubione:
Pewien brat zapytał starca: „Czym jest pokora?”. Starzec odpowiedział: „czynieniem dobrze tym, którzy cię krzywdzą”. Brat odrzekł: „A jeżeli nie jesteś w stanie zajść tak daleko, co powinieneś robić?” Starzec wyjaśnił: „Oddalić się od nich bez słowa”.

Myśli zostały wybrane z: Mądrość pustyni, sentencje Ojców Pustynie. Yushi Nomura & Henri J.M. Nouwen, Warszawa 2003