To pielgrzymująca na ziemi wspólnota potrzebuje światła, nadziei, modlitwy świętych.
Wzywasz mnie dzisiaj, Jezu, przed swoje Oblicze i pytasz: „Opowiedz Mi, jak to robisz? Czy twoje słowa są spójne z twoimi czynami? A może co innego mówisz, co innego robisz?
Powieści, seriale kostiumowe, prace historyków – sięgając wstecz, pokazują nam barwny świat ludzkich losów, marzeń, dawno zapomnianych realiów.
Jakżeż zapomniana to w naszych czasach prawda, gdy jedni drugich łatwo oskarżamy.
Liturgia sięga dziś po wybrane wersety dziękczynnego psalmu.
Jezus jest pełen troski o swoich uczniów. Nie pozostawia ich bez pomocy – obiecuje Pocieszyciela. Duch Święty będzie mówił do uczniów...
Pismo Święte, nazywając nas „współobywatelami świętych” i „domownikami Boga”, pokazuje konkretny kształt naszego życia...
Święty Jan daje na to pytanie jasną odpowiedź.
Pan Bóg nieustannie daje znaki, ale człowiek nie zawsze umie je prawidłowo odczytać.
Umiłowana córa Ojca i święty przybytek Ducha Świętego.
Nie jest prawdą, że idą dla prezentów. Idą, bo kochają Jezusa. Pragną z Nim przyjaźni. To dorośli później coś psują...
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana roku B, z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.