Pierwszy List św. Jana napisany został u końca I w. Bibliści czasowo łączą jego powstanie i z Janową Ewangelią, i z okresem drugiej fali prześladowań, jakie w tym czasie rozpętał rzymski cesarz Domicjan.
Raj dla geografów, miejsce rozkoszy dla archeologów i dzieło wzbudzające zachwyt znawców starożytnej sztuki – tak najkrócej można określić słynną mapę, ułożoną na posadzce kościoła św. Jerzego w Madabie.
Apostoł narodów wielokrotnie powraca w swych pismach do tajemnicy małżeństwa odnosząc je do związku Chrystusa z Kościołem.
... Chrystus jest mocą Bożą i mądrością Bożą, to ten, kto nie zna Pisma, nie zna mocy Boga ani Jego miłości: Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa." św. Hieronim
Przedmiotem wiary w Ewangelii św. Jana jest osoba Jezusa.
Sprawiedliwość, wiara i miłość to trzy tematy, nad którymi rozmyśla autor Pierwszego Listu św. Jana, wpisując je w niełatwy kontekst czasu.
Metaforę owocu św. Paweł zaczerpnął z tradycji Starego Testamentu.
Dla św. Jana Jezus jest objawicielem. Prześledźmy to na kilku przykładach zaczerpniętych z jego Ewangelii.
Według św. Mateusza Jezus jako Syn Człowieczy założył królestwo Boże na ziemi i po swoim odejściu zjawi się ponownie na końcu świata jako Król i zarazem Sędzia.
Tak również można przełożyć pierwsze słowa Ewangelii według św. Mateusza.
Być Kościołem Matką mającym oczy Matki. Czyli widzieć. Nie tylko to, co leży na ulicy, rzuca się w oczy, epatuje biedą...
Bez niego cóż jest? "Jedno cierń i nędze".
Garść uwag do czytań na święto Matki Kościoła z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.