...choć Bóg zna ich czyny. Choć nie słyszeli i nie widzieli. Ich obecność nie będzie nagrodą. Będzie objawieniem Jego chwały.
Wyprowadzający z Egiptu swój lud mocną ręką i wyciągniętym ramieniem i objawiający się w postaci Sługi.
Baranek to nasze ocalenie. To nasze wyzwolenie. To nasz pokarm nie tylko na dzień szabatu.
Bóg nie zaczyna od ogłaszania planu. Do Abrahama mówi: wyjdź. Do Mojżesza: idź do starszych. Przez Jezusa: przyjdźcie do Mnie.
Kościół jest wstrzemięźliwy w ogłaszaniu autentyczności cudów. Patrzy na owoce.
Owszem, będą krytykujący, prześladujący, kładący kłody pod nogi, zamykający w więzieniach, piszący paszkwile...
Nie może nazywać siebie zwykłym ktoś, kto jest częścią Ciała, którego Głową jest Chrystus. Wszyscy jesteśmy niezwykli. Jesteśmy „z Bożego rodu”.
Dzieje Apostolskie. Księga miliona niezapisanych kart. Na których każdego dnia historia dopisuje kolejne epizody.
Znasz wszystkie moje drogi, a jednak pytasz. Dlaczego pytasz, skoro znasz odpowiedź?
Związek z Chrystusem, wyrażony słowem „Christianoi”, przeżywamy nie tylko przyjmując Komunię świętą. Także wtedy, gdy karmimy się Słowem Bożym.
Żywy Bóg działa, interweniuje, odpowiada – jest obecny w historii ludzi.
O Bogu, o człowieku i o nadziei. W rytmie czytań roku liturgicznego.
Garść uwag do czytań na I niedziele Adwentu roku A z cyklu "Biblijne konteksty"
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.
