Droga prowadząca na manowce nie stanie się nagle drogą prowadzącą do celu.
Kto, mogąc zdobyć skarb, nie próbuje? A jednak.
Droga do niebieskiej wyspy wiedzie przez gromadzenie sobie skarbów już tu, na ziemi. Rozpoczyna się od ubóstwa, a więc świadomości, że sam sobie nie wystarczę.
Fragment komentarza Thomasa D. Stegmana SJ do 2 listu św. Pawła do Koryntian.
Jest na niej zaznaczone miejsce ukrycia skarbu. Są i wskazówki, jak do niego dotrzeć. Ewangelia Marka to swoista mapa chrześcijańskiego życia. Trzeba tylko odpowiednio na nią spojrzeć.
Nie każde trudne doświadczenie, które staje się naszym udziałem, zalicza nas do tych, którzy są przygnieceni bólem jak Hiob i „śmierci czekają na próżno, szukają jej bardziej niż skarbu w roli.."
Skoro Pismo Święte jest słowem życia, to nie wystarczy słuchać, ale trzeba usłyszeć głos Boga w sobie.
– Te spotkania to prawdziwy skarb, drogowskaz na całe życie – mówi Mariola Eliasz.
Według żydowskiej tradycji Abraham miał 137 lat – zaś jego syn Izaak 37 – gdy Bóg zawołał go do złożenia największej ofiary. Izaak był najcenniejszym skarbem, jaki posiadał.
Ks. dr Piotr Kot o tym, dlaczego Pismo Święte jest jak skrzynia ze skarbami, studnia bez dna i ogród, po którym przechadza się Bóg.
Bóg nie powołał nas do życia po to, byśmy po kilkunastu/kilkudziesięciu latach zamienili się w proch.
Rozumem nie potrafimy ogarnąć istoty Boga. Wiemy za to, rozumiemy, kim jest dla nas, jaki jest dla nas.
Garść uwag do czytań na święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana roku B, z cyklu „Biblijne konteksty”.
Komentarze biblijne do czytań liturgicznych.