Księgi Królewskie

Historia dwu królestw

Księga Królewska po przedstawieniu rządów Salomona zaj­muje się dziejami dwu królestw, na które rozpadło się państwo stworzone przez Dawida. Były to odrębne królestwa, a dzieliło je wiele. Rozłam jedności był nie tylko rozłamem politycznym, ale także schizmą religijną.
Autor Księgi Królewskiej stara się synchronizować dzieje kró­lów judzkich i izraelskich, pragnie przedstawić je równolegle. Przedstawia on historię w sposób schematyczny, streszczając rzą­dy poszczególnych królów. Podaje on czas trwania rządów, na­stępnie rządy te oceniane są według stosunku do religii. Są one dobre lub złe w oczach Jahwe. Królowie postępują albo drogą Da­wida, albo drogą Jeroboama. Droga Dawida jest synonimem dro­gi sprawiedliwej, słusznej. Droga Jeroboama, pierwszego króla izraelskiego, jest drogą grzeszną. Największą zbrodnią Jeroboama, w oczach autorów Księgi Królewskiej, było to, że tworząc odręb­ne państwo oderwał dziesięć pokoleń od jedności religijnej, od centrum kultu religijnego, którym była Jerozolima. Sprowadził on ludzi na drogę schizmy. Aby jego podwładni nie udawali się do Jerozolimy, na terytorium drugiego państwa założył dwa sank­tuaria, w Dan i w Betel, które były sanktuariami Jahwe, ale niele­galnymi, schizmatyckimi. Złe postępowanie królów nazywa się także drogą Achaba, króla izraelskiego szczególnie popierające­go bałwochwalstwo. Na tronie judzkim zasiadali członkowie dy­nastii Dawida, na tronie zaś izraelskim dynastie zmieniały się czę­sto, Księga Królewska wymienia ich siedem.
Biorąc razem, Księga wymienia wiele imion. Oprócz podania czasu trwania rządów i ich oceny ze względu na stosunek do reli­gii autor umieszcza wzmiankę o śmierci króla, jego panowaniu i imieniu następcy. Czasem podana jest liczba lat następcy oraz imię jego matki. Zastosowanie takiego jednolitego schematu świadczy o jedności redakcji i wyraźnym planie redakcyjnym.

Sprawa redakcji

Dziś przyjmuje się, że Księga była redagowana dwukrotnie, jeżeli nie trzykrotnie. Jedna redakcja nastąpiła za panowania kró­la judzkiego Jozjasza w związku z jego reformą religijną. Odna­lezienie Księgi Prawa w czasie prac budowlanych na terenie świą­tyni spowodowało ożywienie religijne. Redakcja ta z lat 621-609 zebrała w jedną całość wiele materiałów. Z niej pochodzą te wzmianki rozsiane w Księgach Królewskich, które wskazują na istnienie świątyni czy Arki Przymierza, o istniejącym nadal roz­łamie Izraela, panującej dynastii Dawida. To wszystko odzwier­ciedla sytuację poprzedzającą zburzenie Jerozolimy i niewolę ba­bilońską. Następna redakcja nie zmieniła już tych wypowiedzi.